Lower Germanic Limes, Xanten

Limes dolnogermański to dawna granica między rzymską prowincją Germania inferior a Germania Magna. Limes dolnogermański oddzielał część Nadrenii położoną po lewej stronie Renu oraz Niderlandy, które były częścią Imperium Rzymskiego, od mniej ściśle kontrolowanych regionów położonych na wschód od Renu.

Trasa wapienników zaczynała się w pobliżu ujścia rzeki Oude Rijn do Morza Północnego. Następnie podążała wzdłuż biegu Renu i kończyła się w Vinxtbach w dzisiejszym Niederbreisig, dzielnicy miasta Bad Breisig, na granicy z prowincją Germania superior. Limes górnogermańsko-haetański zaczynał się po przeciwnej, prawej stronie Renu od rzymskiego obozu Rheinbrohl.

Limes dolnogermański nie był ufortyfikowanym limesem z wałami, rowami, palisadami lub murami i wieżami strażniczymi, lecz granicą rzeczną, podobnie jak limity na Dunaju i Eufracie. Linia Renu była strzeżona przez łańcuch castra dla wojsk pomocniczych. Została ona wytyczona częściowo przez Augusta oraz jego pasierba i dowódcę wojskowego Drususa, którzy od roku 15 n.e. zaczęli umacniać naturalną granicę Renu. D. uczyniła z Renu stałą granicę Imperium Rzymskiego. Dla jego ochrony powstało wiele posiadłości i osad. Nazwy i lokalizacje wielu z nich zachowały się głównie dzięki Tabula Peutingeriana i Itinerarium Antonini.

Wraz z Limesem Górnogermańsko-Retyckim Limes Dolnogermański stanowi część Limes Germanicus. W 2021 r. Limes Dolnogermański został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część zespołu obiektów Światowego Dziedzictwa "Granice Imperium Rzymskiego".