Dzięcioł średni

Średni dzięcioł to fascynujący ptak występujący w Europie, należący do rodzaju Dendrocoptes. Opisany po raz pierwszy przez Karola Linneusza w 1758 roku jako Picus medius, obecnie znany jest w czterech podgatunkach. Pierwotnie klasyfikowany w rodzaju Dendrocopos, w 2015 roku został przeniesiony do rodzaju Dendrocoptes na podstawie szczegółowych badań molekularnych.

Osiągający długość 20-22 cm, ten dzięcioł wykazuje pewne podobieństwa do dużego dzięcioła, ale posiada kilka charakterystycznych cech. W szczególności, ma czerwoną koronę, brak czarnej smugi wąsowej i ciemne smugi na bokach. Można go spotkać w całej Europie, od Hiszpanii po Iran, zwłaszcza w lasach liściastych bogatych w stare dęby, graby i wiązy.

Jeśli chodzi o żerowanie, średni dzięcioł preferuje wysoko położone części drzew, gdzie żywi się owadami i larwami. Sporadycznie spożywa również sok drzewny. Gniazduje w dziuplach wykutych w gnijących pniach drzew lub gałęziach, składając tam od czterech do siedmiu jaj. Jaja te są inkubowane przez około 11-14 dni.

W przeciwieństwie do niektórych innych gatunków dzięciołów, średni dzięcioł oznacza swoje terytorium poprzez śpiew, a nie bębnienie. Posiada również charakterystyczne nawoływania, które ułatwiają jego identyfikację.