Kląskawka zwyczajna

Europejski kląskawiec to uroczy, mały ptak, który kiedyś był uważany za podgatunek kląskawca zwyczajnego. Jednak dzięki badaniom genetycznym, obecnie jest klasyfikowany jako odrębny gatunek z rodziny muchołówkowatych. Istnieją dwa główne podgatunki: Saxicola rubicola rubicola i Saxicola rubicola hibernans. Te podgatunki różnią się nieznacznie ubarwieniem oraz miejscami występowania w Europie.

W przeszłości kląskawiec europejski był łączony z syberyjskim i afrykańskim kląskawcem pod wspólną nazwą "kląskawiec zwyczajny". Obecnie jest uznawany za oddzielny gatunek.

Jeśli chodzi o siedliska, europejskie kląskawce preferują wrzosowiska, nadmorskie wydmy i trawiaste obszary z dużą ilością krzewów, takich jak janowce czy jeżyny. Niektóre z tych ptaków pozostają w swoich rejonach przez cały rok, podczas gdy inne podejmują krótkie wędrówki na południe w zimie.

Samiec europejskiego kląskawca ma wysoki, ćwierkający śpiew, a zarówno samce, jak i samice wydają dźwięk przypominający stukot kamieni—stąd nazwa "kląskawiec". Nazwa naukowa, Saxicola, oznacza "mieszkaniec skał", co doskonale oddaje ich wybór siedlisk.

Istnieją zauważalne różnice w ubarwieniu między podgatunkami, a także między samcami i samicami. Badanie z 2015 roku dostarczyło więcej szczegółowych informacji na temat ich zachowania i ekologii, szczególnie w kontekście siedlisk lęgowych i nawyków migracyjnych.