Gazelka płocha

Gazela dama, znana również jako "gazela addra" lub "gazela mhorr", to krytycznie zagrożony gatunek pochodzący z Afryki, szczególnie z pustyni Sahara i regionu Sahel. Ich liczebność drastycznie spadła wskutek nadmiernego polowania i utraty siedlisk, pozostawiając jedynie niewielkie populacje w Czadzie, Mali i Nigrze. Te gazele żyją w różnorodnych środowiskach, takich jak trawiaste równiny, zarośla, półpustynie, sawanny i górskie płaskowyże, gdzie żywią się trawami, liśćmi, pędami i owocami.

Gazele dama są łatwe do rozpoznania dzięki swoim uderzająco białym ciałom oraz czerwonawo-brązowym głowom i szyjom. Zarówno samce, jak i samice mają średniej długości pierścieniowe rogi, przy czym rogi samców są dłuższe. Są największymi ze wszystkich gatunków gazeli i mają długie nogi, które pomagają im utrzymać chłód w gorącym pustynnym środowisku. Choć wymagają więcej wody niż inne zwierzęta pustynne, mogą przetrwać okresy suszy i są aktywne w ciągu dnia. W obliczu niebezpieczeństwa wykonują skaczące ruchy zwane pronking, aby ostrzec resztę stada.

W zależności od barwy sierści wyróżnia się różne podgatunki gazeli dama. Niestety, gazela mhorr wyginęła na wolności, ale przetrwała dzięki programom hodowlanym. Trwają działania na rzecz ochrony, w tym programy hodowlane i tworzenie rezerwatów mających na celu ocalenie pozostałych populacji, a także projekty reintrodukcji w krajach takich jak Senegal i Tunezja. Niemniej jednak gazela dama wciąż stoi przed poważnymi zagrożeniami, takimi jak niszczenie siedlisk, susza, choroby i kłusownictwo. Niestabilność polityczna w ich rodzimych regionach także utrudnia działania ochronne.