Norwegia Klimat

Klimat Norwegii

Norwegia ze względu na znaczną rozciągłość równoleżnikową, duże zróżnicowanie terenu oraz oddziaływanie prądów morskich znajduje się pod wpływem kilku stref klimatycznych.

Klimat umiarkowany oceaniczny obejmuje wybrzeże południowe i zachodnie (Bergen, Trondheim), aż po Trømso i archipelag Lofoty. Tereny te znajdują się pod wpływem ciepłego Prądu Zatokowego (Golfsztrom), dzięki któremu pogoda jest łagodniejsza, niż można by się spodziewać. Zimy są stosunkowo lekkie, zazwyczaj nie doskwierają srogie mrozy, temperatury oscylują w granicach od 25°F do 37°F. Lata natomiast są wilgotne i niezbyt gorące (około 59°F - 66°F), a upalne dni z reguły nie występują. Obszary położone bardziej na północ są nieco chłodniejsze i bardziej ośnieżone niż te na południu kraju. Opady zimą mają postać śniegu, natomiast w pozostałych porach roku deszczu. W zależności od regionu znacznie różnią się od siebie, od 78.7″ - 118.1″ rocznie na południowym zachodzie (Bergen), do około 31.5″ - 35.4″ bardziej na północ w Trondheim i nawet 39.4″ w Tromsø.

Klimat umiarkowany z cechami kontynentalnymi obejmuje obszar ciągnący się od granicy ze Szwecją na południu, poprzez Oslo i dalej środkiem Płw. Skandynawskiego w kierunku północnym. Charakteryzuje się dość średnią wilgotnością oraz mroźną zimą i ciepłym latem. W najcieplejszych miesiącach temperatury oscylują od 59°F do 77°F, zdarzają się także upały sięgające blisko 86°F. Zimą obficie pada śnieg, a słupek rtęci spada do około 14°F. Opady wahają się od 27.6″ do 31.5″ rocznie i przeważają w okresie jesiennym.

Klimatu subarktycznego doświadczyć można w górzystej część kraju, położonej pomiędzy wybrzeżem a pasem lądu sąsiadującym ze Szwecją oraz na północy kraju z dala od wybrzeży (m.in. Finnmark-Karasjok). Zimą w górach temperatury są bardzo niskie, sięgają od 5°F do 14°F, często pada śnieg, który utrzymuje się przez kilka miesięcy. W wyższych partiach gór i na lodowcach pokrywa śnieżna nigdy nie topnieje. Na północy granica wiecznego śniegu leży na wysokości 2297 ft – 2625 ft n.p.m., natomiast na południu na 4921 ft – 5906 ft n.p.m. Lato jest krótkie i chłodne, z temperaturami od 32°F do 50°F. Najchłodniejsze zimy występują na północy (Laponia), w okolicach Finnmark i miasta Karasjok, gdzie słupek rtęci osiąga od -13°F do 5°F. Za to lata są tu słoneczne i dość ciepłe, z temperaturami 46°F - 64°F.

Klimat polarny występuje blisko bieguna północnego, na archipelagu Svalbard (m.in. Spitsbergen). Ze względu na oddziaływanie napływających mas powietrza pogoda w poszczególnych regionach archipelagu różni się znacznie od siebie. Zachodnia i południowo-zachodnia część znajduje się pod wpływem łagodnego powietrza polarnomorskiego, wybrzeże jest obmywane przez ciepłe prądy morskie będące odnogą Prądu Zatokowego (Golfsztrom). Dzięki temu tereny te są znacznie cieplejsze niż pozostałe. Latem temperatura oscyluje w granicach 36°F - 46°F, w wyniku czego wody wzdłuż zachodnich wybrzeży Spitsbergenu są wolne od lodu przez większą część lata. Zimy są śnieżne i mroźne, słupek rtęci spada od około 32°F do -4°F. Wschodnia i północna część Svalbardu znajdująca się pod bezpośrednim wpływem zimnych mas arktycznych, co powoduje znaczny spadek temperatur — zarówno latem, jak i zimą. Większa część tego regionu pokryta jest lodowcem i ze względu na niskie temperatury nie jest zamieszkana i odwiedzana przez turystów — nawet w najcieplejszych miesiącach. Roczna suma opadów na archipelagu Svalbard waha się od 15.7″ w zachodniej części archipelagu, do 47.2″ na wschodzie. Zimą występują głównie w postaci śniegu, zaś w pozostałych porach roku deszczu i deszczu ze śniegiem. Wilgotność powietrza, nawet nad morzem, jest zwykle bardzo mała. Powszechnym zjawiskiem są również występujące silne wiatry i duże zachmurzenia. W lecie wiatry są na ogół słabsze, natomiast często występują mgły.

W okolicach koła podbiegunowego (na północ od szerokości geograficznej 66°33'39" i na północ od miasta Bodø) występuje zjawisko dni polarnych (słońce pozostaje wysoko nad horyzontem przez całą dobę) w okresie letnim oraz nocy polarnych (słońce nie pojawia się na horyzoncie przez całą dobę) w okresie zimowym. Bardzo efektownym i urozmaicającym ciemności elementem są pojawiające się na niebie piękne zorze polarne.