Lysaker Bridge, Bærum

Most Lysaker to most drogowy łączący Sollerud w Oslo i Lysaker w Bærum.

W tym samym miejscu, u wylotu rzeki Lysakerelva do Lysakerfjorden, od kilkuset lat istnieje most drogowy. Po otwarciu kopalni srebra w Kongsbergu w 1624 r. Lysaker stał się węzłem komunikacyjnym między stolicą Oslo a jej zachodnimi okolicami. W 1716 r. podczas Wielkiej Wojny Północnej, było to miejsce dano-norweskiego bombardowania wojsk szwedzkich, które próbowały przekroczyć most.

W 1859 r. ukończono budowę nowoczesnej drogi. W 1872 r. zbudowano linię kolejową Drammen Line, tworząc w tym samym miejscu własny most.

W nocy z 13 na 14 kwietnia 1940 r. most był miejscem sabotażu na moście Lysaker, prawdopodobnie pierwszego aktu sabotażu w Norwegii w czasie II wojny światowej.

W sierpniu 1920 r. liczba samochodów osobowych wynosiła 950. Było też 207 samochodów ciężarowych, 227 motocykli, 728 rowerów, 365 przyczep kempingowych, 22 jeźdźców konnych i 2598 pieszych. Obecnie po moście mogą poruszać się wyłącznie pojazdy silnikowe, ponieważ stał się on częścią europejskiej trasy E18.

Most Lysaker, położony na granicy stolicy kraju Oslo i największej dzielnicy dojazdowej Bærum, odgrywał kluczową rolę w szybko rozwijającym się po II wojnie światowej ruchu samochodowym w Wielkim Oslo. W 1990 roku na moście tym przejeżdżało średnio 100 000 samochodów dziennie i był to najbardziej uczęszczany most w Norwegii. Pod koniec lat 40. liczba ta wynosiła około 10 000, a w roku 1970 - 67 000. W latach 2000 liczba samochodów wzrosła do 170 000.

W 1961 r. drogę poszerzono do czterech pasów ruchu, po dwa w każdym kierunku. Kolejna duża rozbudowa nastąpiła w 1980 roku. W okresie od marca do czerwca 1990 r. most został rozbudowany z sześciu do siedmiu pasów ruchu, co kosztowało 8 mln kr.