Romsdalsfjord, Sekken

Romsdalsfjord lub Romsdal Fjord jest dziewiątym co do długości fiordem w Norwegii. Ma długość 88 km i znajduje się w dystrykcie Romsdal w okręgu Møre og Romsdal. Przepływa przez gminy Molde, Ålesund, Vestnes i Rauma. Najgłębszy punkt fiordu znajduje się na południowy zachód od miasta Molde, gdzie jego głębokość wynosi 550 metrów. Romsdalsfjord jest fiordem progowym, ponieważ od oceanu oddziela go płytszy akwen o głębokości 180 metrów u ujścia. Kilka wysp i szkierów osłania szeroki fiord centralny od Atlantyku.

Za zachodnią część fiordu uważa się obszar pomiędzy wyspą Dryna a miejscowością Brattvåg. Drugi wlot znajduje się na północy, w cieśninie Julsundet, ograniczonej od zachodu wyspą Otrøya, a od wschodu gminą Molde.

Na południu fiord rozgałęzia się na mniejsze Tresfjorden i Tomrefjorden, podczas gdy główny korpus płynie dalej w kierunku wschód-zachód. Następnie fiord rozwidla się na trzy główne odnogi: Moldefjorden biegnie obok miasta Molde na północ od archipelagu Molde; Langfjorden, dłuższe ramię fiordu, z odgałęzieniami Karlsøyfjorden, Rødvenfjorden i malowniczym Eresfjorden, w środku; i wreszcie południowe ramię obok miasta Åndalsnes, kończące się w Isfjorden.

Ze wschodniej Norwegii do fiordu można dotrzeć przez Gudbrandsdalen w Lesja, doliną Romsdal do Åndalsnes. Jest to również końcowa stacja kolejki Rauma Line.

Veøya - święta wyspa - znajduje się na skrzyżowaniu trzech głównych odnóg fiordu. Wyspa ta była głównym średniowiecznym ośrodkiem handlowym między Trondheim a Bergen. Średniowieczny kościół św. Piotra, pochodzący z końca XII wieku, jest obecnie muzeum, ale nadal odbywają się w nim okazjonalne nabożeństwa.

Wolf Larsen, główny bohater powieści Jacka Londona "Wilk morski", twierdzi, że urodził się w okolicach Romsdalsfjord.

Do głównych dopływów słodkiej wody należą rzeki Rauma i Eira. W przeciwieństwie do wielu innych fiordów, w Romsdalsfjordzie znajduje się kilka wysp: Archipelag Molde, Otrøya, Midøya, Sekken i Veøya. Zasolenie jest nieco niższe na powierzchni, nieco poniżej 3%. Obserwacje z około 1930 roku wykazały zasolenie bliskie 3,5% i stabilne temperatury nieco powyżej 7°C w głębokich partiach. Ciężka, bogata w tlen woda z Atlantyku zwykle przepływa przez próg w kwietniu-czerwcu i opada do najgłębszych części, gdzie wypiera starą wodę. Wzdłuż fiordów znajdują się przykłady wiszących dolin, na przykład Sjølbotn w Innfjorden. Odbicie polodowcowe podniosło ląd wokół Romsdalsfjordu na wysokość do 100 m, pozostawiając wcześniejsze podmorskie osady żwiru i gliny w postaci szerokich tarasów, na przykład w ujściach dolin wokół Åndalsnes, Veblungsnes, Innfjorden i Isfjorden.