Jemiołuszka zwyczajna

Bombyczek północny to uroczy ptak wielkości szpaka, zamieszkujący północne lasy Palearktyki i Ameryki Północnej. Dzięki swoim szarobrązowym piórom, wyrazistym czarnym oznaczeniom na twarzy i charakterystycznemu spiczastemu czubowi, jest łatwy do rozpoznania. Jego unikalną cechą są czerwone, woskowe końcówki na skrzydłach.

Ptaki te preferują gniazdowanie w lasach iglastych, blisko wody. W sezonie lęgowym budują gniazda w kształcie kubka i składają od trzech do siedmiu jaj. Bezradne pisklęta są pielęgnowane przez oboje rodziców. Chociaż bombyczki północne głównie żywią się owocami, w okresie lęgowym ich dieta składa się głównie z owadów. Co ciekawe, potrafią przetwarzać alkohol z fermentujących owoców, chociaż czasami może to sprawić, że stają się lekko oszołomione.

Zimą, gdy brakuje owoców, bombyczki północne są znane z "irruptywnych" migracji, podróżując daleko i szeroko w poszukiwaniu pożywienia. Należą do rodziny Bombycillidae, która obejmuje trzy gatunki: bombyczka północnego, cedrowego i japońskiego. Bombyczek japoński jest ich najbliższym krewnym w obrębie rodzaju. Istnieją trzy podgatunki bombyczka północnego, różniące się nieznacznie.

Ptaki te gniazdują w północnych regionach i migrują na południe, gdy nadchodzi zima. Często tworzą duże stada. Bombyczki północne wykazują monogamiczne zachowanie lęgowe od połowy czerwca do lipca, choć mają tendencję do gniazdowania w niskich zagęszczeniach. Są narażone na drapieżniki, takie jak ptaki drapieżne, oraz ryzyko kolizji z samochodami lub oknami. Jednakże, dzięki diecie bogatej w owoce, nie cierpią na pasożytnictwo lęgowe. Niestety, są podatne na pasożyty, takie jak roztocza i pasożyty krwi.

Z globalną populacją szacowaną na ponad trzy miliony osobników, bombyczki północne są klasyfikowane jako gatunek najmniejszej troski przez IUCN, dzięki dużej liczebności i szerokiemu zasięgowi występowania.