Mewa modrodzioba

Mewa modrodzioba, mewa czarnonoga, mewa biała – gatunek dużego ptaka wędrownego z rodziny mewowatcyh, zamieszkujący północne wybrzeża Eurazji i Ameryki Północnej. Gnieździ się na Grenlandii, Ziemi Baffina, Wyspach Królowej Elżbiety, Svalbardzie, Ziemi Franciszka Józefa, Nowej Ziemi oraz innych wybrzeżach. Do Polski zalatuje wyjątkowo. Gatunek monotypowy.

Cechy gatunku

Obie płci podobne. Niemal w całości białe, niekiedy na piersi widoczny różowy nalot. Dziób zielonkawy z żółtym końcem, nogi ciemne. Osobniki młodociane ciemnocętkowane, plamy najgęstsze na głowie.

Wymiary średnie

długość ciała ok. 44–48 cm; rozpiętość skrzydeł 106–118 cm; masa ciała 520–700 g

Biotop

Pokryte lodem pływającym i pakiem obszary morza. Gnieździ się na skalistych lub kamienistych wybrzeżach. Gniazdo zbudowane z mchów, porostów, wodorostów i innego dostępnego materiału.

Gniazdo

Na płaskim skalnym lub kamienistym wybrzeżu, często w pobliżu śniegu. Tworzy luźne kolonie.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając zazwyczaj 1 do 3 cielistych, cętkowanych jaj.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres około 25 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta pierzą się w wieku około 11 dni, a po 3 tygodniach są samodzielne.

Pożywienie

Drobne zwierzęta, padlina, kał fok i niedźwiedzi polarnych.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2005 roku uznaje mewę modrodziobą za gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened), wcześniej miała ona status gatunku najmniejszej troski (LC – Least Concern). W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową.