Nurnik zwyczajny

Czarny nurzyk, znany również jako tystie, to fascynujący średniej wielkości ptak morski należący do rodziny alk. Można go spotkać wzdłuż północnych wybrzeży Atlantyku oraz wschodnich brzegów Ameryki Północnej. Niektóre z nich migrują nawet dalej na południe w zimowych miesiącach. Uwielbiają przebywać w okolicach skalistych wybrzeży, klifów i wysp, zazwyczaj w parach lub małych grupach. Doskonale nurkują, łowiąc ryby, skorupiaki i inne małe stworzenia morskie.

Co ciekawe, zarówno samce, jak i samice czarnych nurzyków wyglądają bardzo podobnie. Latem mają czarne upierzenie z charakterystyczną białą plamą na skrzydłach, długie czarne dzioby i jaskrawoczerwone stopy. Rozmnażać się zaczynają od końca lutego do początku maja, zwykle w parach lub małych grupach. Każda para składa zazwyczaj dwa jaja i wychowuje dwa pisklęta, które opuszczają gniazdo po około 30-40 dniach. Po uzyskaniu samodzielności, młode ptaki wracają do swojej pierwotnej kolonii.

Nazwa "Cepphus" pochodzi od starożytnego greckiego słowa "kepphos", podczas gdy "grylle" była lokalną nazwą tego ptaka na Gotlandii, kiedy Linneusz odwiedził tę wyspę. Angielska nazwa "guillemot" prawdopodobnie wywodzi się od francuskiego "guillemot", które może mieć swoje korzenie w "Guillaume", oznaczającym "William".

Te ptaki mają rozpiętość skrzydeł wynoszącą 52-58 cm i ważą od 300 do 460 gramów. Ich upierzenie zmienia się w zależności od pory roku, jednak między samcami a samicami nie ma zauważalnych różnic. Młode i niedojrzałe ptaki można rozpoznać po plamach na ich białej plamie skrzydłowej. Czarne nurzyki występują w całym północnym Atlantyku i Oceanie Arktycznym, rozmnażając się w regionach między 43° a 82°N.

Preferują skaliste wybrzeża do gniazdowania i żerowania, a ich dieta składa się głównie z bentosowych organizmów w pobliżu ich kolonii. Żywią się rybami, skorupiakami, mięczakami, owadami, a nawet niektórymi roślinami. Istnieje kilka podgatunków czarnych nurzyków rozprzestrzenionych po Ameryce Północnej, Europie i Azji.