Cracroft Caverns, Christchurch

Cracroft Caverns, znane również jako Cashmere Caverns, to seria dużych komór we wzgórzu na przedmieściach Cashmere w Christchurch w Nowej Zelandii.

Zbudowane potajemnie podczas II wojny światowej w odpowiedzi na zagrożenie ze strony Japonii, miały pomieścić sztab operacyjny na wypadek ataku. Wojsko zajęło posiadłość Cracroft Wilson, założoną przez Sir Johna Cracrofta Wilsona w 1854 roku, na siedzibę Grupy Południowej, a prace nad tunelami rozpoczęły się w 1942 roku.

Zbudowano tory kolejowe umożliwiające dostęp i usuwanie odpadów. Największa jaskinia miała 7 metrów wysokości, 10 metrów szerokości i 30 metrów długości. Do wyłożenia kawern użyto betonu sprężonego. Oficerowie mieszkający w domu mieszkalnym schodzili do tuneli po schodach, inni wchodzili do nich przez tunele dojazdowe. Budowa została nagle wstrzymana w 1944 r. kiedy zagrożenie inwazją ustąpiło, mimo że prace nad bunkrami były prawie ukończone. W weekend poprzedzający opuszczenie osiedla przez wojsko wybuchł pożar, w wyniku którego dom Cracroft Wilson House spłonął doszczętnie.

Po wojnie wejścia do podziemnego kompleksu zostały zapieczętowane, a o istnieniu jaskiń w dużej mierze zapomniano aż do 1987 r. kiedy to reporter TVNZ Jeff Field dowiedział się o nich podczas przypadkowej rozmowy z ogrodnikiem ze szpitala Cashmere. Korzystając z archiwów Ministerstwa Obrony, Field odkrył wzmianki o jaskiniach w artykułach prasowych ze stycznia 1945 roku. Śledztwo zostało powierzone innemu reporterowi, Billowi Cockramowi, który skontaktował się z właścicielem Cashmere House, odbudowanego po pożarze. Za zgodą właściciela przeprowadzono prace wykopaliskowe i po raz pierwszy od zakończenia II wojny światowej weszto do jaskiń.

W jaskiniach przeprowadzono serię eksperymentów z laserem pierścieniowym, które wykonał wydział fizyki Uniwersytetu Canterbury, wykorzystując wyjątkowo stabilną temperaturę panującą w jaskiniach.

Obecnie za szpitalem Princess Margaret znajduje się niewielki park publiczny.

W przeszłości część jaskiń była okresowo udostępniana zwiedzającym, ale z powodu zniszczeń spowodowanych trzęsieniem ziemi w Canterbury w 2010 r. i w Christchurch w 2011 r. obecnie nie ma do nich dostępu.