Mount Pirongia

Mount Pirongia to wygasły stratowulkan położony w regionie Waikato na Wyspie Północnej w Nowej Zelandii. Wznosi się na wysokość 959 metrów i jest najwyższym szczytem w regionie Waikato. Był aktywny w późnym pliocenie i wczesnym plejstocenie. Wiele szczytów Pirongii to bazaltowe stożki powstałe w wyniku kolejnych erupcji wulkanicznych około 2,5 miliona lat temu. Na sąsiednim zdjęciu widoczny jest charakterystyczny profil góry oraz widoczny po prawej stronie stożek pomocniczy.

Jest to najwyższa góra w Waikato.

Maorysi są silnie związani z górą Pirongia. Po raz pierwszy została ona nazwana "Pirongia te aroaro o Kahu" przez tohunga z kanu Tainui, aby uhonorować swoją żonę. Aby zachować dziedzictwo góry Pirongia, w 2002 roku utworzono Pirongia Te Aroaro o Kahu Restoration Society Inc. w wyniku głębokiego zainteresowania społeczności jej ekologiczną odbudową.

Góra Pirongia znajduje się 22 kilometry na zachód od Te Awamutu i osiem kilometrów od małej osady Pirongia, a leży na terenie Parku Leśnego Pirongia. Jest dobrze widoczna z Morza Tasmana, gdyż znajduje się zaledwie 25 kilometrów od wybrzeża w porcie Aotea.

Góra Pirongia jest popularnym miejscem wśród myśliwych z Hamilton, którzy szukają szybkiej jednodniowej wycieczki na polowanie. Krążą pogłoski o niewielkiej liczbie jeleni wypuszczonych na wolność przez farmerów po tym, jak wcześniejszy boom na hodowlę jeleni zakończył się niepowodzeniem. Park Leśny Pirongia jest zarządzany przez biuro Waikato DoC w Hamilton.

Wśród różnorodnych roślin i zwierząt na grzbietach góry Pirongia można znaleźć różę drzewną, rzadką i zagrożoną pasożytniczą roślinę kwitnącą. Na niższych wysokościach występują różne gatunki podocarpy: rimu, totara, tawa i paprocie drzewiaste. Na większych wysokościach las się zmienia. Na odsłoniętych grzbietach rosną odporne rośliny, takie jak horopito i kamahi, a w pobliżu szczytu len górski, koprosmy i paprocie. Pospolite ptaki to: trznadel, zimorodek, tui, kereru i sokół nowozelandzki. Pod względem botanicznym Góra Pirongia jest również interesującym obszarem, ponieważ stanowi przejście między ciepłolubnym lasem kauri na północy a lasem bukowym i podokarpowo-bukowym na południu. Szerokość geograficzna parku stanowi naturalną południową granicę występowania takich gatunków, jak kauri i mangeao.

Na szczyt prowadzą liczne szlaki. Szlak Mahaukura - Tirohanga Circuit to dłuższy odcinek, ale z łagodnym podejściem. Szlak ten jest dobrze oznakowany jaskrawymi pomarańczowymi plastikowymi znacznikami, ale uważany jest za trudny. Prowadzi przez wiele stromych odcinków, ale zapewnia wspaniałe widoki z punktu widokowego Wharauroa, szczytu Mahaukura i szczytu Tirohanga. W zimie i po deszczu szlak staje się błotnisty i śliski. Jest wiele wąskich odcinków z plątaniną korzeni drzew i skał. Na szczycie Pirongia znajduje się platforma widokowa, z której w pogodny dzień można dostrzec szczyt Taranaki i Ruapehu. Po zachodniej stronie znajdują się porty Kawhia i Raglan.

Między szczytem a stożkiem, na skrzyżowaniu szlaków Bell i Hihikiwi, znajduje się schronisko wybudowane w 2015 roku, wyposażone w 20 łóżek. Obok znajduje się starsza chata z 6 łóżkami. Większość szlaków w pobliżu szczytu została niedawno wyłożona deptakami, niektóre z nich są częścią długodystansowego szlaku Te Araroa.