Taylors Hill, Auckland

Taylors Hill, to wulkan znajdujący się w polu wulkanicznym Auckland. Jego erupcja nastąpiła około 33 000 lat temu. Jego stożek skorupowy osiąga 56 m wysokości.

Było to miejsce fortyfikacji Māori pā i zachowały się tam budowle ziemne z tamtej epoki, takie jak doły kumara i tarasy. Po raz pierwszy został zasiedlony najprawdopodobniej w 1400 r. Był to obszar, na którym wydobywano ōnewa do produkcji toki.

Waiorohe była miejscem cumowania waka Tainui wewnątrz zachodnich głów Tāmaki. Stąd Horoiwi opuścił waka i zamieszkał z Tangata whenua w Te Pane o Horoiwi. Te Keteanataua i Taihaua wysiedli i udali się w drogę do Taurere, podczas gdy Taikehu i inni poszli dalej pieszo, by zbadać górny bieg rzeki i brzegi portu Manukau. Drzewa Karaka rosnące w zatoce pochodzą ze świętego gaju Karaka Te Uru-Karaka a Parehuia w Taurere Pa.

Do XVIII wieku obszar wokół Taylors Hill stanowił tradycyjną wschodnią granicę ziem Waiohua. Po tym, jak pā zostali zaatakowani przez Ngāti Whātua około roku 1750, Waiohua wycofali się do South Auckland. Ngāti Whātua podarowała ziemię Ngāti Pāoa pod koniec lat siedemdziesiątych XVII wieku.

Nazwa wulkanu pochodzi od nazwiska Williama Taylora, który nabył ziemię w 1845 roku. Po osiedleniu się Europejczyków niższe zbocza wulkanu oraz kopce skorupowe na wschodzie i południu zostały wydobyte, pozostała jedynie północno-zachodnia część obszaru wulkanu. Obszar wokół stożka wulkanicznego stał się rezerwatem publicznym w latach dwudziestych XX wieku.