Majestic Centre, Wellington

Centrum Majestic, zaprojektowane przez Jacka Manninga z Manning Mitchell we współpracy z Kendonem McGrail z Jasmax Architects, zostało ukończone w 1991 roku. Głównym budynkiem Centrum Majestic jest wieża Majestic Tower, która jest najwyższym budynkiem w Wellington w Nowej Zelandii. Budynek ten, znajdujący się przy 100 Willis Street, ma 116 metrów wysokości i 29 kondygnacji naziemnych, co czyni go dwunastym najwyższym wieżowcem w Nowej Zelandii, obok ASB Bank Centre w Auckland. W momencie ukończenia budowy był jednym z trzech najwyższych budynków w kraju, a dwa pozostałe powstały w tym samym roku. Do dziś jest to najdalej wysunięty na południe 100-metrowy wieżowiec na świecie. Jest wykorzystywany głównie jako powierzchnia biurowa.

Pierwotnie w tym miejscu znajdował się teatr Majestic, wykorzystywany także jako kino i kabaret, który działał od 1929 do 1984 roku. Kabaret był jednym z głównych miejsc, w których odbywały się imprezy balowe w Wellington. Po zamknięciu kabaretu w 1984 r. uznano, że stanowi on zagrożenie trzęsieniem ziemi i w 1987 r. rozpoczęto jego rozbiórkę, aby zrobić miejsce dla wieżowca, który nosi jego nazwę. Dom Dr Henry'ego Pollena musiał zostać zachowany jako warunek korzystania z tego terenu. Budynek ten został przeniesiony z pierwotnej lokalizacji przy Boulcott St 12 na róg ulic Boulcott i Willis. Front Majestic Centre przy ulicy Willis łączy się z trzypiętrową fasadą budynku Preston's Building, zbudowanego na początku lat 1900 w stylu klasycyzmu edwardiańskiego.

Zakrzywiony kształt wieży Majestic Centre został ustalony na podstawie parametrów wiatrowych określonych przez Radę Miasta Wellington, mających na celu ograniczenie podmuchów wiatru na poziomie ulicy i wokół budynków. Wejście do budynku przy Willis Street składa się z wysokiego na trzy piętra foyer ze szklanym dachem, który w momencie budowy był podobno największym na półkuli południowej. Zewnętrzna część wieży jest pokryta pasmami niebieskiego szkła i alucobondu na zakrzywionej powierzchni, a w innych częściach wieży zastosowano prefabrykowane panele z odtworzonego granitobetonu i czerwonego granitu. Wewnątrz foyer zastosowano szkło krystaliczne o nazwie Neo-Paries, stanowiące alternatywę dla granitu. Na szczycie wieży znajduje się korona z lamp na słupach.

Od 2014 r. głównym najemcą jest Ernst & Young New Zealand, która posiada prawa do nadania budynkowi nazwy. Inni najemcy to Opus International Consultants Limited, Ambasada Japonii, Cigna Life Insurance New Zealand Ltd, Earthquake Commission i Airways Corporation.

Po trzęsieniu ziemi w Canterbury w 2011 roku konsultanci inżynieryjni uznali, że wieża Majestic Tower jest w umiarkowanym stopniu zagrożona trzęsieniem ziemi, a koszty wzmocnienia początkowo oszacowano na 35 mln NZD$, a następnie podwyższono je do 83-85 mln USD. Prace zakończono w 2016 roku, uzyskując 100% zgodność z wymogami trzęsienia ziemi.