Mount Tapuaenuku

Tapuae-o-Uenuku, dawniej Mount Tapuaenuku, to najwyższy szczyt w północno-wschodniej części Wyspy Południowej Nowej Zelandii. Nazwa tłumaczy się z języka Māori jako "ślad tęczy", choć zwykle uważa się, że został nazwany na cześć wodza Tapuaenuku.

Z wysokością 2885 metrów jest najwyższą górą Nowej Zelandii poza głównymi pasmami Alp Południowych i jest o ponad 80 metrów wyższa od Mount Ruapehu, najwyższego szczytu na Wyspie Północnej.

Dominuje nad śródlądowym pasmem Kaikōura, wznosząc się wysoko nad dolinami rzek Waiau Toa / Clarence i Awatere. Widać ją aż z Wybrzeża Kapiti na Wyspie Północnej, oddalonego o prawie 165 kilometrów, i jest ważnym punktem na horyzoncie dla podróżujących promami kursującymi po Cieśninie Cooka.

Pierwszym Europejczykiem, który zobaczył górę, był James Cook, który nazwał ją Górą Odyna, ale później nadał jej przydomek "Strażnik", ponieważ jego statek wydawał się być z niej widoczny w tak wielu miejscach wzdłuż wybrzeża. Pierwszymi Europejczykami, którzy podjęli próbę wejścia na górę, byli Edward John Eyre, gubernator New Munster, i William John Warburton Hamilton w 1849 roku. Dotarli oni na niewielką odległość od szczytu, ale musieli zawrócić.

Tappy, jak nazywają ją miejscowi, była trampoliną do kariery wspinaczkowej legendarnego alpinisty Sir Edmunda Hillary'ego, który jako pierwszy zdobył szczyt Mt Everestu.

"W końcu zdobyłem porządną górę" - powiedział Sir Ed o swojej weekendowej samotnej wspinaczce w 1944 r. podczas szkolenia w Królewskich Nowozelandzkich Siłach Powietrznych w Marlborough w czasie II wojny światowej.