Eastwoodhill Arboretum

Eastwoodhill jest narodowym arboretum Nowej Zelandii. Zajmuje powierzchnię 131 hektarów i znajduje się 35 km na północny zachód od Gisborne, na wzgórzach Ngatapa. Zostało założone w 1910 roku przez Williama Douglasa Cooka. Dziełem życia Cooka stało się stworzenie w Nowej Zelandii gigantycznej kolekcji drzew strefy klimatu umiarkowanego półkuli północnej. Marzenie to kosztowało go w końcu wszystkie pieniądze - kupił i sprowadził tysiące drzew z nowozelandzkich i brytyjskich szkółek.

Kiedy w latach 60. podupadł na zdrowiu, sprzedał swoją posiadłość H. B. Williamsowi, który w 1975 r. założył Eastwoodhill Trust Board jako organizację charytatywną i przekazał arboretum w celu zabezpieczenia go dla przyszłych pokoleń.

Ze wszystkich arboretów na półkuli południowej Eastwoodhill Arboretum może poszczycić się największą kolekcją drzew z umiarkowanej strefy klimatycznej półkuli północnej. Obejmuje ona około 4000 różnych drzew, krzewów i pnączy, w tym 170 gatunków znajdujących się obecnie na światowej liście gatunków zagrożonych IUCN.