Old Bank Arcade, Wellington

The Old Bank Arcade to kompleks handlowo-biurowy na narożnym terenie przy Lambton Quay, w Wellington, w Nowej Zelandii.

Nieruchomość składa się z czterech budynków zbudowanych w latach 1883-1904. Najbardziej wyróżniającym się jest budynek Banku Nowej Zelandii na klinowym rogu Lambton Quay i Customhouse Quay. Został on zaprojektowany przez Thomasa Turnbulla dla Banku Nowej Zelandii i znajduje się w miejscu, gdzie stała Arka Plimmera. Zbudowany przez T Carmichaela, jest murowany, z drewnianą podłogą, sufitami z tłoczonego metalu i dekoracją gipsową. Na parterze tego budynku od jego otwarcia w 1901 r. do 1984 r. działał oddział Banku Nowej Zelandii. Sala bankowa została opisana przez New Zealand Mail z 1901 r. jako "przystojne, wzniosłe pomieszczenie, podobno jedno z największych tego typu w koloniach". Budynek ten został sklasyfikowany przez New Zealand Historic Places Trust jako miejsce historyczne "kategorii I".

Inne budynki na tym terenie to Bank of New Zealand Building, przy 233-237 Lambton Quay, Bank of New Zealand Building przy 98-102 Customhouse Quay i Bank of New Zealand Building przy 29 Hunter Street.

Budynek Banku Nowej Zelandii został zbudowany dla Wellington Building and Investment Company w 1904 roku. Zaprojektował go Thomas Turnbull, aby wizualnie łączył się z sąsiadującym z nim budynkiem Bank of New Zealand. Został kupiony przez Bank Nowej Zelandii w 1917 roku. Budynek National Mutual Life Association również został zaprojektowany przez Thomasa Turnbulla. Został on wzniesiony w latach 1883-1884 i w tamtym czasie był najwyższym budynkiem w Wellington. Jest to najstarszy z czterech budynków wchodzących w skład Old Bank Arcade. Bank Nowej Zelandii kupił ten budynek w 1963 roku. Czwartym budynkiem na tym terenie jest New Zealand Accident & Insurance Building zaprojektowany przez Hislop and Walden i wzniesiony w 1903 roku. Bank Nowej Zelandii kupił ten budynek w 1938 roku.

Rada Miasta Wellington przejęła wszystkie cztery budynki w 1975 roku w zamian za nabycie przez Bank Nowej Zelandii ziemi na rogu Willis Street pod budowę nowego Centrum BNZ. Po 1984 roku budynki popadły w ruinę, aż do czasu ich renowacji w 1997 roku jako Old Bank Arcade.

Australijska firma Ipoh kupiła cztery budynki od Rady Miasta Wellington za 1 dolara w 1994 roku, z założeniem, że zajmie się ich renowacją. W 1997 roku ogłoszono plany przebudowy czterech budynków Banku Nowej Zelandii na kompleks handlowo-biurowy o wartości 26 milionów dolarów. Budowę zlecono firmie Downer Construction. W tamtym czasie kierownik z firmy Downer powiedział, że jednym z wyzwań będzie "podniesienie budynków i utrzymanie ich w górze podczas wylewania kilku tysięcy metrów sześciennych betonu w piwnicy bez ich upuszczenia". Fundamenty budynku zostały osadzone na gumowych i ołowianych łożyskach w ramach środków wzmacniających przed trzęsieniami ziemi. W lutym 1999 roku otwarto podziemne przejście łączące Arcade z BNZ Centre, a w marcu 1999 roku w kompleksie rozpoczęto otwieranie sklepów. Jako centralny punkt odnowionego budynku zainstalowano zegar muzyczny o wartości 150 000 USD. Co godzinę otwierają się cztery płatki, odsłaniając animowane sceny związane z życiem i czasami byłego Banku Nowej Zelandii. Zegar został wykonany przez firmę Timetech Systems Ltd. z Lower Hutt, a robotyzację zlecono firmie Robotechnology Ltd. z Miramar.