Macauley Island, Kermadec

Wyspa Macauley to wyspa wulkaniczna w nowozelandzkim archipelagu Kermadec Islands, mniej więcej w połowie drogi między Wyspą Północną Nowej Zelandii a Tonga na południowo-zachodnim Pacyfiku. Jest ona częścią większego podmorskiego wulkanu, w którym na północny zachód od wyspy Macauley znajduje się podwodna kaldera o wymiarach 10,5 na 7 kilometrów. Dwie wysepki, Wyspa Haszard i Skała Newcome, leżą na wschód od Wyspy Macauley. Wyspa jest w większości otoczona wysokimi klifami, które utrudniają dostęp do niej; w głębi lądu przeważają łagodnie nachylone tereny porośnięte paprociami i trawami.

Wyspa powstała podczas kilku epizodów wulkanicznych, w wyniku których powstały głównie skały bazaltowe w postaci strumieni lawy. W holocenie duża wybuchowa erupcja wytworzyła tefrę z Zatoki Sandy; jej objętość mogła wynosić ponad 100 kilometrów sześciennych, a kaldera Macauley mogła powstać właśnie przy tej okazji. Później formacja Haszard zbudowała większą część obecnej powierzchni wyspy Macauley. W XIX wieku u wybrzeży Wyspy Macauley miały miejsce dwie niepewne erupcje; na Stożku Macauley w kalderze działa system ujść hydrotermalnych.

Wyspa Macauley jest ważnym miejscem lęgowym dla licznych ptaków morskich, które przybywają na ląd tylko po to, by się rozmnażać. Chociaż wyspa jest niezamieszkana, Polinezyjczycy, a w XIX wieku wielorybnicy, wprowadzili na nią kozy, świnie i szczury, które zniszczyły ekosystem wyspy. W XX i XXI wieku te inwazyjne gatunki zostały w dużej mierze wytępione, co doprowadziło do odtworzenia poprzedniej roślinności. Wyspa jest częścią obszaru chronionego.