Marco Polo sheep

Owce Marco Polo, podgatunek argali, przemierzają górzyste regiony Azji Środkowej. Wyróżniają się imponującymi rozmiarami i charakterystycznie skręconymi rogami. Niestety, są klasyfikowane jako gatunek „bliski zagrożenia”, co skłania do podejmowania działań mających na celu ochronę ich liczebności oraz ograniczenie komercyjnych polowań. Istnieją nawet plany krzyżowania ich z owcami domowymi w celu zwiększenia korzyści rolniczych.

Naukowo te owce są znane jako Ovis ammon, a odmiana Marco Polo określana jest jako Ovis ammon polii. Nazwę zawdzięczają słynnemu podróżnikowi Marco Polo, który wspominał o nich podczas swoich podróży. Te owce są łatwo rozpoznawalne dzięki długim, skręconym rogom, ciemnobrązowej sierści z białymi podbrzuszami oraz charakterystycznej białej plamie na zadzie. Doskonale radzą sobie w wysokogórskich siedliskach, na wysokościach od 3 700 do 4 800 metrów nad poziomem morza, w rejonach takich jak Afganistan, Pakistan, Kirgistan, Tadżykistan i Chiny.

Owce Marco Polo zazwyczaj żyją w małych stadach i wykazują typowe dla swojego rodzaju zachowania społeczne. W sezonie godowym dominujące barany rywalizują o uwagę samic, angażując się w walki i inne rytuały godowe. Aby chronić te majestatyczne stworzenia, podejmowane są różne działania konserwacyjne, w tym tworzenie wyznaczonych obszarów ochronnych, takich jak Park Narodowy Khunjerab, oraz inicjatywy takie jak proponowany Park Pokoju Pamir przez przyrodnika George'a Schallera.

Polowania stanowiły poważne zagrożenie dla ich populacji, co skłoniło do wprowadzenia różnych środków regulujących polowania i ochronę ich siedlisk. Badacze również rozważają pomysł krzyżowania owiec Marco Polo z owcami domowymi, mając na uwadze potencjalne korzyści wynikające z mięsa, rogów, skór i wełny.