Nahur górski

Bharal, znany również pod nazwami takimi jak helan shan niebieska owca, chińska niebieska owca, himalajska niebieska owca czy naur, jest fascynującym gatunkiem kozy. Można je spotkać w Bhutanie, Indiach, Mjanmie, Nepalu, Pakistanie i Tybecie, a w każdym z tych regionów noszą lokalne nazwy. Bharale zyskały znaczne zainteresowanie, gdy George Schaller i Peter Matthiessen badali je w Nepalu w 1973 roku. Matthiessen opisał te doświadczenia w swojej książce "Śnieżna Pantera". Ciekawostką jest, że bharale stanowią kluczowy łup dla śnieżnych panter.

Pod względem wyglądu, bharale są średniej wielkości, mają uderzająco szare futro i białe dolne części ciała. Ich rogi są szczególnie wyróżniające się: samce posiadają większe, unikalnie zakrzywione rogi, podczas gdy samice mają krótsze, bardziej proste. Podgatunki bharali są różnicowane w zależności od regionu, w którym żyją.

Jeśli chodzi o ich zachowanie, sezon godowy, nazywany też rykowiskiem, trwa od końca listopada do połowy stycznia, a młode przychodzą na świat zazwyczaj pod koniec czerwca i w lipcu. Zwierzęta te są aktywne przez cały dzień, spędzając czas na pożywianiu się i odpoczynku na górskich zboczach. Ich kamuflaż jest imponujący; potrafią zastygnąć w miejscu, idealnie wtapiając się w skaliste otoczenie. Choć głównie żywią się trawą, w razie jej braku sięgają po zioła i krzewy. Drapieżniki takie jak śnieżne pantery i lamparty są stałym zagrożeniem.

Pomimo tych wyzwań, bharal jest obecnie klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski przez IUCN. Główne zagrożenia, z którymi się borykają, to kłusownictwo dla mięsa oraz konkurencja z bydłem. Jednak kłusownictwo jest rzadkie z powodu surowego środowiska, a bydło nie ma istotnego wpływu na ich populację. Niektóre buddyjskie klasztory również przyczyniają się do ich ochrony, choć może to prowadzić do konfliktów, takich jak zniszczenia upraw w niektórych rejonach.