Sęp indyjski

Sęp indyjski, krytycznie zagrożony ptak, to rodzimy gatunek występujący w Indiach, Pakistanie i Nepalu. Zazwyczaj można go spotkać na skalistych wzgórzach w centralnej i półwyspowej części Indii. Niestety, populacja tych sępów dramatycznie zmalała głównie z powodu zatrucia diklofenakiem, co prowadzi do niewydolności nerek.

Na północy ich zasięgu występuje również sęp szczupłodzioby, uważany za oddzielny gatunek. Sępy indyjskie to ptaki średniej wielkości, z jasnym upierzeniem, ciemnymi lotkami, szerokimi skrzydłami i długimi dziobami.

Rozmnażają się zazwyczaj na klifach w południowych i centralnych Indiach. Są znane z padlinożerstwa, szybując nad sawannami i obszarami zamieszkanymi przez ludzi. Gwałtowny spadek ich liczebności, wraz z populacją sępów białogrzbietych, jest głównie spowodowany zatruciem diklofenakiem.

W odpowiedzi na tę sytuację, podejmowane są działania mające na celu zakazanie weterynaryjnego stosowania diklofenaku oraz ustanowienie programów hodowli w niewoli, które mają na celu ochronę tych ptaków. Spadek populacji sępów miał poważne konsekwencje dla środowiska naturalnego, prowadząc do zwiększonego zanieczyszczenia, rozprzestrzeniania się chorób oraz wzrostu liczby dzikich psów i szczurów.

Programy hodowli w niewoli planują wypuszczenie tych sępów na wolność, gdy środowisko będzie wolne od diklofenaku. Jedną z takich inicjatyw jest program "Saving Asia's Vultures from Extinction" (SAVE), który miał na celu rozpoczęcie wypuszczania sępów hodowanych w niewoli do 2016 roku. Rzeczywiście, w 2016 roku wypuszczono dwa hodowane w niewoli sępy himalajskie w ramach pierwszego w Azji programu reintrodukcji sępów.

Dzięki ciągłym wysiłkom istnieje nadzieja, że te majestatyczne ptaki znów będą szybować po niebie, odgrywając swoją kluczową rolę w utrzymaniu równowagi ekosystemu.