Puerto Rican cuisine

Kuchnia portorykańska, znana jako "cocina criolla" to zachwycająca mieszanka wpływów Taino Arawak, hiszpańskich i afrykańskich, tworząca unikalną i pełną smaku tradycję kulinarną. Już pod koniec XIX wieku była ona dobrze ukształtowana – pierwsza restauracja, La Mallorquina, została otwarta w 1848 roku, a pierwsza książka kucharska na wyspie, "El Cocinero Puertorriqueño" ukazała się w 1849 roku.

Lud Taino wprowadził do kuchni portorykańskiej tropikalne korzenie i bulwy, takie jak yuca (maniok), papryczka ajicito, recao (kolendra meksykańska), awokado oraz owoce, takie jak guawa i ananas. Również techniki kulinarne, takie jak barbacoa (grillowanie), pochodzą od Taino.

Wpływy hiszpańskie wzbogaciły kuchnię o składniki takie jak pszenica, ciecierzyca, czarny pieprz, cebula, czosnek, kolendra, bazylia, trzcina cukrowa, owoce cytrusowe, winogrona, bakłażan oraz różne rodzaje mięsa, w tym kurczak, wołowina, wieprzowina, jagnięcina i koza. Hiszpanie wnieśli również technologie kulinarne i składniki, takie jak oliwa z oliwek, oliwki, kapary i zioła.

Wpływy afrykańskie wprowadziły do kuchni portorykańskiej takie produkty jak kokos, kawa, okra, tamaryndowiec, bataty, nasiona sezamu oraz różne rodzaje bananów i warzyw korzeniowych. Afrykańscy niewolnicy wprowadzili również techniki głębokiego smażenia.

Wpływ amerykański rozpoczął się po aneksji Portoryko przez USA w 1898 roku, znacząco zmieniając metody smażenia i wprowadzając olej kukurydziany, krakersy sodowe i amerykański bekon do kuchni. Dzięki wpływom latynoamerykańskim portorykańska kuchnia wzbogaciła się o kakao, pomidory, chayote, papaję, paprykę i wanilię.

Kuchnia portorykańska różni się w zależności od regionu. Arecibo jest znane z użycia nasion kminu i kolendry oraz potraw takich jak pasteles z cetí (narybkiem). Hatillo, stolica mleczarstwa, słynie z produkcji unikalnych serów. Loíza, z afrykańskimi korzeniami, obficie stosuje kokos w potrawach takich jak empanady i ryż.

Kluczowe składniki w kuchni portorykańskiej to zboża i rośliny strączkowe, takie jak czarna fasola, ryż i groszek gołębi; zioła, takie jak kolendra i recao; tropikalne bulwy, takie jak yuca i malanga; warzywa, takie jak bakłażan i dynia; mięsa i drób, takie jak wieprzowina i kurczak; oraz owoce morza. Ważne są również owoce tropikalne, takie jak mango, ananas i guanábana, a także owocowe skrobiowe, takie jak plantany i chlebowiec.

Kuchnia portorykańska zawiera różnorodne przyprawy i sosy, w tym sofrito, adobo i pique (sos pikantny). Tradycyjne potrawy to arroz con gandules y lechón (żółty ryż z groszkiem gołębi i pieczoną wieprzowiną), asopao (zupa przypominająca gumbo), pasteles (ciasto z zielonych bananów nadziewane mięsem) i coquito (jajnog kokosowy z rumem).

Podczas Wielkiego Tygodnia popularne są potrawy takie jak bacalao a la Vizcaína (gulasz z solonego dorsza) i caldo santo (zupa z owoców morza). Święto Dziękczynienia w Portoryko obejmuje pavochon (indyk przyprawiony jak lechón) oraz coquito z dynią lub czekoladą.

Świąteczne potrawy to pasteles, lechón i coquito, przy czym słodycze takie jak arroz con dulce (pudding ryżowy) i tembleque (pudding kokosowy) cieszą się dużą popularnością. Powszechne są przekąski i smażone jedzenie, takie jak alcapurrias i bacalaítos, a także śniadaniowe potrawy, takie jak arroz con leche (ryż z mlekiem) i pan de Mallorca (słodkie bułki).

Portorykańskie książki kucharskie, takie jak "Cocina Criolla" autorstwa Carmen Valldejuli, dostarczają bogatych informacji o tradycjach kulinarnych wyspy. Znani szefowie kuchni, tacy jak Edgardo Noel, Carmen Valldejuli, Daisy Martinez i Wilo Benet, odegrali znaczącą rolę w popularyzacji kuchni portorykańskiej zarówno na wyspie, jak i na świecie.