Mangusta mała

Mangusta jawajska, znana również jako mała mangusta indyjska, pochodzi z Azji Południowej i Południowo-Wschodniej, jednak obecnie występuje na różnych kontynentach. Naukowcy wyróżniają kilka podgatunków tej mangusty, a badania genetyczne wykazują znaczne różnice między osobnikami zamieszkującymi Azję Południowo-Wschodnią a tymi z obszarów zachodnich. Te zwinne zwierzęta charakteryzują się smukłą budową, długimi głowami i spiczastymi pyskami. Co ciekawe, samce są zazwyczaj większe od samic.

Początkowo wprowadzono je na Hawaje, Karaiby i Okinawę w celu kontroli szkodników, takich jak szczury i węże. Jednak zamiast ograniczać populacje szkodników, mangusty jawajskie wyrządziły również znaczne szkody w populacjach rodzimych ptaków i gadów.

Zazwyczaj te mangusty są samotnikami, choć czasami tworzą grupy społeczne. Samice zazwyczaj rodzą 2-5 młodych w jednym miocie. Jako oportunistyczne zjadacze, jedzą różnorodne pokarmy, w tym owady, małe ssaki, ptaki i jaja.

Niestety, mangusta jawajska może przenosić choroby, takie jak leptospiroza czy wścieklizna, stwarzając zagrożenie dla zdrowia publicznego w niektórych regionach. Badania genetyczne wykazały, że wprowadzone populacje różnicowały się z powodu dryfu genetycznego i izolacji.

Ze względu na negatywny wpływ na lokalne ekosystemy, zwłaszcza drapieżnictwo w stosunku do rodzimych gatunków, mangustę jawajską uznaje się za gatunek inwazyjny. Wiadomo, że przyczyniły się do wyginięcia niektórych gatunków w różnych regionach. W uznaniu tego, Komisja Europejska umieściła mangustę na liście inwazyjnych gatunków obcych w UE w 2016 roku.