Taunshits, Kronocki Rezerwat Biosfery

Taunszits to stratowulkan znajdujący się we wschodniej części Półwyspu Kamczatka w Rosji.

Jest on częścią łuku wulkanicznego Kamczatka-Kurile, a wulkanizm w tym łuku jest spowodowany subdukcją Płyty Pacyficznej pod Płytą Ochocką. Dokładniej mówiąc, aktywność wulkaniczna w Taunshits odnosi się do lokalnego systemu uskoków o tendencji wschodniej, a niektóre inne wulkany są kontrolowane przez ten sam system uskoków, takich jak Uzon i Kikhpinych, które leżą na wschód od Taunshits.

Taunshits jest wulkanem sommowym, na którym występują wylewy lawy, a jego szczyt tworzy grzbiet. W stratowulkanie znajduje się krater zapadliskowy utworzony w holocenie, a także kopuła lawowa; w kraterze wybuchł strumień lepkiej lawy, który ciągnie się wzdłuż zachodniej flanki. Erozja utworzyła wąwozy na zboczach wulkanu. Na południe od budowli znajdują się dwa otwory satelitarne i kilka stożków żużlowych.

W Taunszits wybuchały głównie andezyty i andezyty bazaltowe, a produkty erupcji są wapienno-alkaliczne z umiarkowaną zawartością potasu. Aktywność wulkaniczna w Taunszitach obejmuje tworzenie kopuł lawowych i spływów piroklastycznych, podobnych do Bezymyanny i Sziwelucza, ale na niższych poziomach budowli wystąpiła również rozległa emisja lawy andezytowej.

Aktywność w Taunshits rozpoczęła się późno w plejstocenie, mniej niż 39 000 lat przed naszą erą, biorąc pod uwagę, że ignimbryty powstałe w wyniku erupcji Uzon znajdują się pod strumieniami lawy z wulkanu. Działalność plejstoceńska spowodowała powstanie podnóża wulkanu, które ma cechy tuj.

Aktywność zmniejszyła się w holocenie. 7 700 lat przed naszą erupcją doszło do dużej erupcji, która wyrzuciła około 3 km sześcienne materiału; być może poprzedzało ją zapadnięcie się sektora. 7000 lat przed naszą erą nastąpiło zapadnięcie się sektora, pozostawiając wokół wulkanu garbaty krajobraz; według niektórych źródeł nie doszło do erupcji, podczas gdy inne uważają, że miała ona miejsce. Osuwisko rozciąga się na długości 17 kilometrów i ma objętość mniejszą niż 1 kilometr sześcienny; inne źródła podają objętość 3 kilometrów sześciennych i długość 19 kilometrów. Osuwisko powstało na zachodnim zboczu wulkanu; Taunshits rozwinęło się na zachodnim zboczu wulkanu Uzon, a wynikające z tego nachylenie jego podłoża w kierunku zachodnim mogło predysponować budowlę do zapadania się w kierunku zachodnim. Osuwisko to jest odpowiedzialne za powstanie krateru zapadliskowego na szczycie.

Strumienie lawy zostały wyciśnięte około 2500 lat przed naszą erą, a 2400 lat przed naszą erą powstała kopuła lawowa w kraterze; wydarzeniu temu towarzyszyły spływy piroklastyczne. Ostatnia erupcja miała miejsce około 550 roku p.n.e.; Od 2012 roku na Taunshits nie ma żadnej stacji sejsmicznej, co utrudnia monitorowanie aktywności tego wulkanu. Aktywność solfataryczna występuje w pobliżu gmachu.