Cerkov Vvedenia Presvatoj Bogorodicy

Cerkiew Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny - cerkiew prawosławna w diecezji wołokołamskiej w moskiewskiej diecezji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Znajduje się we wsi Spirovo, rejon miejski Volokolamsk, obwód moskiewski.

Wieś Spirowo była rodową posiadłością czcigodnego Józefa z Wołocka, nadaną jego pradziadkowi Aleksandrowi przez świętego księcia Dimitrija Dońskiego. Na przełomie XV i XVI wieku we wsi został założony przez św. Józefa klasztor Vvedensky Bogorodnyi z drewnianą cerkwią ku czci Ofiarowania Przenajświętszej Bogurodzicy oraz wzniesiono specjalny kościół - "Dom Boży". Z błogosławieństwa opata i starszyzny katedralnej w kościele grzebano bezdomnych zmarłych z głodu lub w wypadkach.

"Nie wiedzieli, jak nazwać tych, o których się pamięta, ale uważali, że Bóg słyszy i wie, za kogo zanoszone są czyste, bezinteresowne, prawdziwie chrześcijańskie modlitwy" - pisał o takich klasztorach Mikołaj Karamzin.

Podczas klęski głodu w 1570 r. ocalał jeden z dwunastu mnichów, klasztor przestał istnieć, a kościół w Wiedniu stał się kościołem parafialnym.

W 1825 r. z datków parafian wybudowano kamienny kościół ku czci Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, w 1848 r. dobudowano do niego dwa ołtarze boczne, a w 1849 r. dzwonnicę. Według danych z 1877 r. przy kościele funkcjonowała szkoła parafialna, natomiast według danych z 1890 r. była to już szkoła parafialna. Cerkiew nigdy nie była zamknięta, a jej dobroczyńcami byli swego czasu Puszkinowie, Woroncowie i Teleginowie.

Budynek został zbudowany w stylu klasycystycznym. Świątynia opiera się na dwukondygnacyjnej, poprzecznie zorientowanej owalnej hali z prostokątnymi występami na osi wschód-zachód. Jeden z nich jest zajęty przez chór. Drewniany, rzeźbiony, sześciopoziomowy ikonostas został wykonany w latach 1896-1899.

W kopułowej części letniej świątyni zachowały się malowidła inspirowane słynnym obrazem "Ukazanie się Chrystusa ludziom" autorstwa rosyjskiego malarza Aleksandra Iwanowa.

Najstarszy dzwon został odlany w 1695 r. i ważył 7 funtów, dzwon "całodzienny" w 1776 r. a duży dzwon w 1850 r.

Kościół w Wiedniu stał się kustoszem wielkich świątyń ziemi wołokołamskiej. Z tego miejsca przywieziono relikwie świętych do odrodzonego klasztoru Iosifa i Wołockiego w celu ich poświęcenia. Przez wiele lat w kościele znajdował się czczony wizerunek św. Mikołaja, a w klasztorze zachowała się także ikona św.

27 listopada 1937 r. rektor cerkwi, arcybiskup Dimitrij Lebiediew, wraz z rektorem cerkwi Wniebowstąpienia Pańskiego w sąsiedniej wsi Czeriajewo, Nikołajem Winogradowem, zostali zastrzeleni i pochowani w nieznanym zbiorowym grobie na wysypisku Butowo pod Moskwą. Męczennicy zostali kanonizowani przez Sobór Biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej w 2000 r.