Catherinehof, Petersburg

Ekaterinhof lub Catherinehof to historyczny park na wyspie, który powstał w XVIII wieku jako posiadłość cesarzowej w południowo-zachodniej części Sankt Petersburga w Rosji. Nazwa parku pochodzi z 1711 roku, kiedy to Piotr Wielki podarował wyspę i przyległe tereny wzdłuż rzeki Ekateringofki swojej żonie Katarzynie, której imię upamiętniają.

Cesarz najwyraźniej wyobrażał sobie Katarzynę jako pierwszą posiadłość cesarską położoną przy drodze prowadzącej ze stolicy do jego głównej letniej rezydencji - Peterhofu. Zlecił wybudowanie tam dwupiętrowego drewnianego pałacu, kanału i przystani. Dla jego córek zaprojektowano posiadłości Annenhof i Elisavethof.

Posiadłość, będąca projektem Piotra I, została opuszczona po jego śmierci. Jego siostrzenica cesarzowa Anna dobudowała do pałacu dwa skrzydła, które jednak zostały zburzone w 1779 roku. Ponieważ kolejni monarchowie woleli zagospodarować Carskie Sioło jako swoją alternatywną letnią rezydencję, Katarzynowiec cierpiał z powodu zaniedbania aż do 1800 roku, kiedy to cesarz Paweł podarował go swojej kochance, Annie Gagarinie.

Cztery lata później posiadłość przeszła na własność miasta Petersburga, które przekształciło ją w miejski park rozrywki z licznymi pawilonami ogrodowymi i "vauxhall" do ćwiczeń muzycznych. W głównym pałacu mieściła się biblioteka i muzeum poświęcone Piotrowi I. Park Pietryny został znacznie rozbudowany i stał się tak popularny wśród petersburżan, że wzmianki o nim można znaleźć w takich dziełach, jak pamiętniki Casanovy czy powieści Dostojewskiego.

Wraz z nadejściem rewolucji przemysłowej ta niegdyś cicha i odosobniona okolica stała się przemysłowym przedmieściem stolicy Rosji. Park popadł w zaniedbanie po tym, jak w 1924 r. pałac został zniszczony przez pożar. Kilka lat temu prywatny fundusz ogłosił plany odbudowy opuszczonego pałacu.

Trzy lata po II wojnie światowej, która znacznie zniszczyła miasto, park odrodził się pod nową nazwą, upamiętniającą 30. rocznicę powstania Komsomołu, a w 1955 roku jego frontową część ozdobiła duża rzeźba przedstawiająca słynną grupę zamęczonych młodych członków antynazistowskiego podziemia, członków komórki Młodej Gwardii z Krasnodonu, miasta górniczego na południowym wschodzie Ukrainy, których bohaterska walka została opisana w słynnej powieści Aleksandra Fadiejewa, nazwanej na cześć grupy.

Oprócz ogrodu, którego początki sięgają XVIII w. w pobliżu Katarzynyhof znajdują się takie ciekawe miejsca, jak Narwiańska Brama Triumfalna, metochion klasztoru Valaam oraz granitowa kolumna, która podobno została zamówiona przez Katarzynę I dla upamiętnienia jej straconego kochanka Wilhelma Monsa.

Kościół św. Katarzyny powstał w Katarzyniehof w 1703 roku i, jak głosi miejscowa legenda, był świadkiem potajemnego ślubu Piotra I i Katarzyny w 1707 roku. Konstantin Thon zastąpił stary kościół znacznie większą budowlą w charakterystycznym dla siebie stylu rusko-bizantyjskim, ale masywny budynek z pięcioma kopułami był remontowany w latach 90. XIX w. a w 1929 r. został zburzony przez Sowietów.