Lvinaya Past, Iturup

Moekeshiwan, znany również jako Lvinaya Past, to wulkan w południowej części Iturup na Wyspach Kurylskich, do którego prawa rości sobie Japonia, a administruje nim Rosja. Wulkan charakteryzuje się dużą kalderą, która jest zalewana przez Morze Ochockie. Duża erupcja miała miejsce na początku holocenu i osiągnęła wskaźnik wybuchowości wulkanicznej wynoszący 7.

Na wyspie Iturup znajduje się około dziewięciu wulkanów stratowulkanicznych, kilka stożków piroklastycznych, jeden wulkan somma i kilka pól geotermalnych. Spośród nich, wulkan Lvinaya Past tworzy szeroką na 7 na 9 km i głęboką na 550 m kalderę, która jest połączona z Morzem Ochockim szeroką na 5 km i głęboką na maksymalnie 50 m cieśniną. Wulkan ma 528 metrów wysokości, czyli prawie 1 kilometr nad dnem kaldery. Kaldera leży w pobliżu najbardziej wysuniętego na południe punktu Iturup i jest otoczona od wschodu przez wulkan Urbich, a od południowego zachodu przez wulkan Berutarube. Przesmyki na wschód i południowy zachód od wulkanu Lvinaya Past są pokryte produktami jego erupcji.

Duże erupcje miały miejsce 13 000 i 12 300 lat temu, a główna erupcja miała miejsce 7480 ± 80 lat p.n.e. Podczas tej erupcji powstała podmorska kaldera, która silnie zmieniła topografię Iturupu, tworząc ignimbryty, które połączyły trzy najbardziej wysunięte na południe wulkany Iturupu z główną wyspą. Całkowita objętość wyrzuconej tefry wynosi 170 kilometrów sześciennych. Indeks wybuchowości tej erupcji wyniósł 7, co czyni ją jedną z największych znanych erupcji na Wyspach Kurylskich i najsilniejszą znaną erupcją, jaka miała miejsce w holocenie na Kurylach Południowych.

Rdzenie lodowe pobrane w syberyjskim Ałtaju wykazują zwiększone stężenie siarczanów w tym czasie, prawdopodobnie w wyniku uwolnienia dużej ilości siarczanów w wyniku erupcji wulkanu Lvinaya Past i równoczesnej aktywności na dużą skalę w kalderze Fishera na Alasce i Pinatubo na Filipinach, co może być związane z okresem młodszej epoki suchej. Siedliska mogły zostać zniszczone w odległości do 50 km od wulkanu. Opad popiołu z erupcji mógł sprzyjać rozwojowi w tym regionie lasów brzozowych zawierających olchę, która zabiła bardziej wrażliwe drzewa iglaste. Skutki erupcji mogły sięgać aż do południowej Ameryki Północnej.

W przeszłości w Lvinaya Past wybuchały magmy toleiitowe o niskiej zawartości potasu. Inne skały to andezyt, andezyt bazaltowy, bazalt, dacyt i pikryt. Erupcja, która utworzyła kalderę, wyrzuciła materiał dacytowy z fenokryształami hornblendy i kwarcu. Inne wulkany na Iturupie to Astonupuri, Barański, Berutarube, Grzbiet Bogatyrski, Chirip, Demon, Golec-Tornyj, Grupa Groźnego, Medwezhy i Past.