French Church, Bukareszt

Francuski kościół Najświętszego Serca to rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się przy ulicy Gheorghe Demetriade 3 w Bukareszcie, w Rumunii. Został sklasyfikowany jako zabytek historyczny przez Ministerstwo Kultury i Religii.

Wiosną 1906 r. ks. proboszcz Vladimir Ghika, we współpracy z siostrą Elisabetą Pucci, którą wezwał z Salonik, rozpoczął budowę budynku dla Córek Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo na ziemi ofiarowanej przez Marię Pâcleanu. W 1922 r. rozpoczęto budowę Sanatorium św. Wincentego a Paulo, wewnątrz którego znajdowała się kaplica, w której do 1930 r. odprawiano nabożeństwa. Ponadto w sąsiedniej rezydencji Pâcleanu znajdowała się kaplica. W 1930 r. przy wschodniej ścianie sanatorium Siostry Miłosierdzia wybudowały kościół parafialny, z ołtarzem skierowanym na północ.

12 listopada 1946 r. w budynku sanatorium założono Instytut Endokrynologiczny im. C. I. Parhona. Kościół został zamknięty w 1957 r. a więc dziesięć lat po upadku reżimu komunistycznego; wszelka działalność charytatywna "prowadzona przez przełożonych na rzecz ubogich, sierot i chorych" została zdelegalizowana. W rzadkich przypadkach odprawiano nabożeństwa dla zagranicznych delegacji przejeżdżających przez kraj. Po upadku komunizmu, 1 grudnia 1991 r. kościół został ponownie otwarty, a parafia ponownie erygowana. W 2004 r. pięćdziesiąt lat po śmierci Ghiki, więźnia politycznego w więzieniu w Jilavie, na placu obok kościoła ustawiono pomnik przedstawiający Ghikę. W 2009 r. parafia liczyła prawie 2000 członków, a nabożeństwa odprawiane są regularnie w języku rumuńskim, francuskim, angielskim, łacińskim i arabskim.

Kościół jest zbudowany w stylu bazyliki, z trzema nawami poprzedzonymi małym przedsionkiem. Nawa środkowa ma 6 m szerokości i lekko sklepione sklepienie. Pozostałe nawy są niższe, mają płaskie stropy, szerokość 3 m i są oddzielone od siebie czterema kwadratowymi filarami z kapitelami w stylu bizantyjskim. W przedłużeniu nawy głównej, zakończonym łukiem, znajduje się absyda z witrażami i poziomym stropem. Nad wejściem do nawy głównej znajduje się chór, a na prawo od wejścia - małe organy. Światło wpada przez duże, prostokątne okna ozdobione witrażami z motywami roślinnymi w stylu secesyjnym. Ściany i sufity są pomalowane bez dekoracji. Na ścianach znajduje się czternaście płaskorzeźbionych paneli przedstawiających drogę krzyżową.

Zewnętrzna część budynku jest pomalowana prosto, na biało. Dach ma dwie połacie i pokryty jest terakotowymi płytkami. Nad dachem, za fasadą wejściową, znajduje się mała wieżyczka o kwadratowych ścianach. Ma ona cztery małe, otwarte łuki trójpłatowe i ostrołukowe fronty po obu stronach. Na szczycie znajduje się krzyż i kogut galijski. Przedsionek jest niższy, również ma dwuspadowy dach i zaokrąglone drzwi. Znajduje się on po stronie południowej przed fasadą główną i stanowi wejście do kościoła. Po obu stronach znajdują się dwie nisze otoczone wieloma łukami w reliefie.