Bisarica

Mihaila w Mihăileni to zespół zabytków historycznych znajdujących się na terenie wsi Mihăileni, gmina Mihăileni, powiat Harghita.

Michała, mur obwodowy, kościół rzymskokatolicki p.w. św.

Według Miklósa Endesa, kościół został zbudowany w 1198 roku. Pierwsza wzmianka o nim, wraz z miejscowością, pojawiła się w 1332 r. w aktach św. Posiada romańskie, gotyckie i barokowe elementy architektoniczne.

Podczas napadów turecko-tatarskich w 1661 r. kościół i wieża uległy poważnym uszkodzeniom. Jeden z dzwonów wieżowych został odlany w 1666 roku. W 1694 r. Tatarzy po raz ostatni zaatakowali wieś Mihăileni, a wieża kościoła została przez nich ponownie uszkodzona. Na początku XVI wieku. W XVIII wieku wieża została przebudowana. Mur kościelny pochodzi z XVI wieku. Jego wysokość wynosi 3 m. Pierwsza renowacja miała miejsce w 1552 r. pod nadzorem Balázsa Orbána w 1819 r. a następnie w 1859 r. pod nadzorem Benkő Károly'ego.

Kościół ma kształt wieloboku z zamkniętą absydą o długości 10,3 m i szerokości 6,6 m, zamkniętą z trzech stron ośmiobokiem. Na jednej ze ścian wewnętrznych znajduje się wyrzeźbiony herb szlachcica Hontpázmány'ego i księcia słowiańskiego Ioana Szentgyörgy'ego. W dwóch zamkniętych rogach kościoła znajduje się rzeźbiona tarcza przedstawiająca Chrystusa cierpiącego, a kolejne godło ma kształt róży i symbolizuje Matkę Boską. Można tu zobaczyć niedawno odkryte fragmenty fresku przedstawiającego legendę o św. Władysławie.

Długość statku wynosi 10,20 m, a szerokość 6,60 m. Południowo-zachodnie i północno-zachodnie narożniki statku wsparte są na ciężkich filarach. Od południa przylega do niego boczne skrzydło. Narożniki sanktuarium, które kończą się na pięciu bokach ośmiokąta, są wzmocnione filarami z trzema półokrągłymi oknami.

Pierwszy szczegółowy opis budynku zabytkowego pochodzi z 1929 r. i został sporządzony przez Józsefa Sebestyéna.