Govăjdia Blast Furnace, Hunedoara

Wielki piec w Govăjdii to nieczynny wielki piec we wsi Govăjdia, gmina Ghelari, powiat Hunedoara, w regionie Transylwania w Rumunii.

Wcześniej, w 1781 r. w Topličy uruchomiono wielki piec, ale ilość surowca, jaką przygotowywał dla warsztatów zajmujących się rafinacją żeliwa, okazała się niewystarczająca. W związku z tym Tezaurariat w Sybinie, który reprezentował austriackie władze cesarskie, koordynował działalność górniczą w Siedmiogrodzie i miał biuro w zamku Hunyad, postanowił w 1802 r. wybudować drugi piec w rejonie Hunedoary. Wybrano miejsce u zbiegu dwóch rzek, w pobliżu grupy kuźni i kopalni żelaza. Budowę rozpoczęto w 1806 r. i choć ukończono ją w 1810 r. produkcję rozpoczęto dopiero w kwietniu 1813 r. po wybudowaniu niezbędnych przybudówek. Na froncie pieca umieszczono tabliczkę z napisem: Augusto Imperante Francisco Extructum 1810.

Pierwszy okres eksploatacji pieca trwał dość krótko, bo siedem i pół miesiąca, ponieważ tygiel był już dość zużyty, a żeliwa wystarczyło na trzy lata pracy w pobliskich warsztatach. W sumie wyprodukowano 1380,3 tony żeliwa. W ciągu kolejnych stuleci następowały okresy napraw, użytkowania i opuszczenia zakładu. W 1837 r. pożar spowodował uszkodzenie konstrukcji pieca, w związku z czym zatwierdzono inwestycję o wartości 40 529 forintów. Zwiększono jego objętość do 26,45 m3, naprawiono koło wodne i ulepszono sprężarkę miechową. 25 sierpnia 1840 r. uruchomiono podgrzewacz powietrza. W 1841 r. zainstalowano kolejkę wąskotorową do transportu rudy do górnego otworu pieca. Małe wagoniki ładowały rudę do pieca w dół; mechanizm ten zastąpił stosowane wcześniej pochyłe płaszczyzny. Kolej miała długość 246,8 m i była wykonana z żeliwa z Govăjdii. Była to pierwsza tego typu kolej w Transylwanii, którą w 1900 r. przedłużono do Hunedoary. Systemy chłodzenia, mechanizm załadunku i ciągły cykl produkcyjny były dość zaawansowane jak na ówczesną Europę. Najbardziej intensywny okres produkcji miał miejsce w latach 1871-1889. Legenda głosi, że metal przygotowywany w tym zakładzie, jak również w zakładach w Reșița, został wykorzystany jako surowiec do budowy wieży Eiffla, ale nie ma żadnych dokumentów potwierdzających to twierdzenie. Po 1896 r. działalność zakładu zmniejszyła się z powodu budowy nowej Huty Hunedoara. Ostatnie naprawy przeprowadzono w latach 1914-1916, a ostatnią partię żeliwa wyprodukowano w 1918 roku. Piec zamknięto na stałe w 1924 r.

W 2008 roku obiekt został przejęty przez Urząd Miasta Ghelari, ponieważ poprzedni właściciel, Hunedoara Steel Works, nie płacił podatków od nieruchomości. W 2010 r. komin był nienaruszony, z zachowanymi żelaznymi dźwigarami, ale dach wymagał poważnej naprawy, a teren był zaśmiecony, choć wnętrze było dość czyste.