Prohor Pčinjski

Czcigodny Prohor z Pčinja, znany również jako święty Prohor Pčinjski, był chrześcijańskim mnichem, współczesnym św. Gawriłowi z Lesnowa i św. Janowi z Riły, który żył w XI-wiecznej Bułgarii, a po jej podboju w Cesarstwie Bizantyjskim.

Prohor Pcinjski urodził się w rodzinie bułgarskiej w rejonie Owczego Pola, wówczas w Pierwszym Cesarstwie Bułgarskim, dziś w Macedonii Północnej. Według tradycji, młodemu ascecie Prohorowi ukazało się w wizji miejsce w pobliżu rzeki Pčinja, gdzie miał zostać pustelnikiem. Przez wiele lat nikt mu nie przeszkadzał, aż pewnego dnia myśliwy goniący jelenia natknął się na pogrążonego w modlitwie świętego. Myśliwy wciągnął mnicha w rozmowę, która trwała wiele godzin. Gdy myśliwy chciał odejść, poprosił o błogosławieństwo świętego, na co święty Prohor przepowiedział mu, że czeka go wielka przyszłość. Łowca, Romanos Diogenes, został w 1068 r. cesarzem bizantyjskim. Cesarz szukał proroczego pustelnika, ale zamiast niego znalazł jego grób. Prohora Pčinjskiego został zbudowany dzięki hojności cesarza, jako znak jego wdzięczności wobec Boga i świętego. W kościele klasztornym znajduje się ikona, która przedstawia spotkanie św. Prohora z cesarzem Romanosem Diogenesem. Prohora z cesarzem Romanosem Diogenesem.

Pustelnicy, tacy jak Prohor z Pczenji, Jan z Riły, Joachim z Osogowa, Piotr z Korizy i ich następcy, wywarli w średniowieczu wpływ zarówno społeczny, jak i kulturowy na mieszkańców Półwyspu Bałkańskiego.