Pustułka seszelska

Sokół seszelski, znany lokalnie jako "katiti" w kreolskim seszelskim, to mały ptak drapieżny zamieszkujący Wyspy Seszelskie. Jest jedynym gatunkiem drapieżnego ptaka, który tam się rozmnaża. Należący do rodziny sokołowatych, Falconidae, i rodzaju Falco, ten sokół jest najmniejszym przedstawicielem swojego rodzaju. Mierzy zaledwie 18–23 cm długości, a jego rozpiętość skrzydeł wynosi 40–45 cm, co czyni go niezwykle kompaktowym. Dorosłe samce mają rdzawobrązowy grzbiet nakrapiany czarnymi plamkami, podczas gdy samice są podobne, ale nieco większe i jaśniejsze. Młode sokoły mają brązową, prążkowaną głowę i nakrapianą pierś.

Sokół seszelski jest ptakiem wszechstronnym pod względem siedliska. Można go spotkać w lasach, zaroślach, na terenach rolniczych, a nawet w pobliżu skalnych urwisk i domów. Jego dieta składa się głównie z jaszczurek, zwłaszcza gekonów dziennych i scynków, które stanowią aż 92% jego pożywienia. Żywi się również małymi ptakami, żabami, szczurami i owadami. Co ciekawe, terytorium lęgowe sokoła seszelskiego jest jednym z najmniejszych spośród ptaków drapieżnych, obejmując zaledwie 40 hektarów. Sezon lęgowy trwa od sierpnia do października, a gniazda zazwyczaj znajdują się na klifach, drzewach lub budynkach.

Niestety, sokół seszelski jest klasyfikowany jako gatunek narażony, z populacją liczącą zaledwie około 800 osobników. Sokoły te stawiają czoła licznym zagrożeniom, w tym utracie siedlisk z powodu wycinki lasów, rozwoju budownictwa mieszkaniowego i pożarów. Wprowadzone gatunki, takie jak szczury, koty i płomykówki, stanowią także znaczące zagrożenie poprzez drapieżnictwo i konkurencję. W przeszłości ludzie często prześladowali te ptaki z powodu nieporozumień dotyczących ich zachowania, ale na szczęście takie incydenty są teraz rzadkie. Podejmowane są działania ochronne, w tym ponowne wprowadzenie sokoła na wyspy takie jak Praslin w 1977 roku, co pomogło ustabilizować populację tego gatunku.