Bułka paryska

Bułka paryska – rodzaj pieczywa, długa, cienka bułka pszenna o długości około 30 cm, kształtem i wielkością zbliżona do bochenka chleba. W skład produktu tego typu wchodzą: mąka pszenna, mleko i woda, olej, drożdże piekarnicze, niewielkie ilości soli i cukru. Na skalę przemysłową zamiennikiem mleka bywa serwatka w proszku.

Ma podłużny kształt oraz wagę od 350 do 500 g. Bywa niekiedy utożsamiana z bagietką, która jest od niej cieńsza i dłuższa, a jej ciasto jest po wypieku o wiele bardziej mięsiste.

W różnych obszarach Polski ma swoje nazwy regionalne:

• „angielka” – w Łodzi,
• „baton” – m.in. w Białymstoku,
• „bina”,
• „bułka francuska” lub „francuz”,
• „bułka kielecka”,
• „bułka wrocławska” – spotykane czasem na terenie województwa łódzkiego, południowego mazowieckiego i świętokrzyskiego; wbrew nazwie, jest to określenie zupełnie nieznane w okolicach Wrocławia,
• „bułka wyborowa”,
• „gryzka” – okolice Radomia,
• „kawiarka”,
• „kawiorek” – m.in. na Mazowszu i Pomorzu, w Poznaniu,
• „kawiorka” – m.in. w w Poznaniu,
• „lenga”, „linga” lub „lynga” – w dialekcie śląskim Górnego Śląska,
• „parówka” – okolice Lublina,
• „wek” lub „weka” – na obszarze byłego zaboru austriackiego (m.in. w Krakowskiem) oraz na Górnym Śląsku (Gliwice, Zabrze, Bytom).