Modraszka zwyczajna

Sikora modra to uroczy mały ptak, łatwo rozpoznawalny dzięki swoim żywym, niebieskim i żółtym piórom. Można ją spotkać w całej Europie i zachodniej części regionu palearktycznego. Nie tylko jest przyjemna do oglądania, ale również zachwyca swoimi imponującymi umiejętnościami akrobatycznymi oraz dietą, która głównie składa się z owadów i pająków.

Po raz pierwszy opisana przez Karola Linneusza w 1758 roku, sikora modra należy do rodziny Paridae. Istnieje kilka podgatunków rozproszonych po Europie i Bliskim Wschodzie, z których każdy ma swój specyficzny zasięg.

Te ptaki są dość przystosowalne i można je znaleźć w lasach liściastych, jak również na obszarach miejskich. Często dołączają do mieszanych stad z innymi gatunkami sikor, co czyni je częstym widokiem w ogrodach, gdzie zachwycają swoimi akrobatycznymi wyczynami podczas karmienia. Zazwyczaj gniazdują w dziuplach drzew lub skrzynkach lęgowych i są bardzo skuteczne w wychowywaniu swoich młodych.

Jednym z powodów, dla których są tak lubiane, jest ich rola w kontroli populacji owadów, żywiąc się szkodnikami, takimi jak gąsienice. Są również znane ze swojej pomysłowości; obserwowano je, jak otwierają butelki mleka, aby dostać się do śmietanki!

Chociaż mają swoich drapieżników – większe ptaki, ssaki, a nawet zła pogoda mogą stanowić zagrożenie – udaje im się dobrze prosperować. Są również nosicielami różnych pasożytów, w tym roztoczy piórowych, jednak wydaje się to nie wpływać znacząco na ich populacje.

Sikora modra jest klasyfikowana jako gatunek najmniejszej troski na Czerwonej Liście IUCN i posiada Zielony Status od Królewskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków w Wielkiej Brytanii. Oprócz swojej roli ekologicznej, mają również specjalne miejsce w kulturze, często pojawiając się na znaczkach i ozdobach.