Mysikrólik zwyczajny

Mysikrólik, drobny ptak z rodziny ptaków śpiewających, jest łatwo rozpoznawalny dzięki swoim jaskrawo złotym piórom na czubku głowy. Jego naukowa nazwa, Regulus regulus, nawiązuje do jego ludowego tytułu "króla ptaków". Ten uroczy ptaszek zamieszkuje różnorodne siedliska w regionach palearktycznych i makaronezyjskich, z różnymi podgatunkami, z których niektóre migrują na południe zimą.

Pod względem wyglądu mysikrólik jest niewielki, ma zielonkawe górne części ciała, białawe dolne partie oraz charakterystyczny złoty czubek na głowie. Preferuje rozmnażanie się w lasach iglastych, gdzie buduje skomplikowane, trójwarstwowe gniazda na gałęziach drzew. Jego dieta składa się głównie z owadów. Zimą mysikróliki można spotkać w stadach mieszanych gatunkowo, a mają one fascynującą zdolność obniżania tempa metabolizmu, aby przetrwać mroźne noce.

Mysikróliki są monogamiczne i budują dobrze izolowane, kubkowate gniazda. Samica zajmuje się wysiadywaniem jaj, a oboje rodzice dzielą się obowiązkiem karmienia piskląt. Hybrydyzacja między mysikrólikami a zniczami jest rzadka z powodu wyraźnych różnic w ich rytuałach zalotów i oznaczeniach na twarzy. Te ptaki zmagają się z zagrożeniami ze strony drapieżników, takich jak ptaki drapieżne, i są żywicielami różnych pasożytów.

Zasięg mysikrólika rozciąga się od Makaronezji po Japonię, z populacjami rozsianymi po Europie, Azji i Islandii. Klasyfikowane jako "najmniejszej troski" na Czerwonej Liście IUCN, ich populacja jest stabilna, szacowana na od 80 do 200 milionów osobników. Choć surowe zimy mogą stanowić wyzwanie, mysikróliki okazały się odporne i przystosowane do zmieniających się warunków.