Hradecky Bridge, Lublana

Most Hradecki jest jednym z pierwszych mostów zawiasowych na świecie, pierwszym i jedynym zachowanym mostem żeliwnym w Słowenii oraz jednym z jej najbardziej cenionych osiągnięć technicznych. Przecina rzekę Ljubljanica w Lublanie. W momencie budowy był chwalony jako elegancki, bardzo nowoczesny i ekonomiczny. Ponieważ później wykorzystywano go do transportu zmarłych ze szpitala w Lublanie do kostnicy, nadano mu przydomek Mostu Kostnicowego, ale zachował on swoje piękno i techniczną doskonałość. Obie nazwy utrzymały się w historii.

Od 2011 roku znajduje się na przedłużeniu ulicy Hren między nabrzeżem Krakova a nabrzeżem Gruden, łącząc dzielnicę Trnovo z dzielnicą Prule w dzielnicy Centrum. Ma trzy łuki przegubowe, każdy z nich składa się z dwóch części, połączonych śrubami na zasadzie łuku szarpiego w najwyższym punkcie łuku. Pod względem technicznym znacznie przewyższa on most żelazny w Anglii. Elementy łączone są za pomocą śrub zamiast klinów, a zamiast pełnych pylonów zastosowano pręty wzmacniające i elementy drążone, dzięki czemu most jest znacznie lżejszy, ale stabilny.

Most Hradeczky'ego został zbudowany według planów starszego inżyniera Johanna Hermanna z Wiednia w odlewni żeliwa Auersperg w miejscowości Dvor koło Žužemberka i jako pierwszy żeliwny most w Lublanie stanął w 1867 r. w miejscu dzisiejszego Mostu Szewców. Nazwano go na cześć byłego burmistrza Lublany Johanna Nepomuka Hradeczky'ego, który miał największe zasługi przy jego budowie. W 1931 r. kiedy architekt Jože Plečnik planował nowy Most Szewców, przeniósł Most Hradeczky'ego dalej w dół Lublany, w pobliże dawnej kostnicy lublańskiej, w okolice ulicy Zalog. Oryginalne lampy gazowe zostały zastąpione ozdobnymi fasetami. W 2004 r. została zamknięta dla ruchu, a w 2009 r. wybudowano obok niej kładkę dla pieszych. W 2010 r. usunięto ją z miejsca, w którym się znajdowała, wyremontowano, a w 2011 r. przeniesiono na obecne miejsce. Obecnie korzystają z niej tylko piesi i rowerzyści.