Płochacz halny

Alpejski płochacz jest małym ptakiem należącym do rodziny Prunellidae. Po raz pierwszy został opisany przez austriackiego przyrodnika Giovanniego Antoniego Scopoliego w 1769 roku. Obecnie jest klasyfikowany w rodzaju Prunella, nazwanym przez francuskiego ornitologa Louisa Vieillota w 1816 roku. Nazwa "płochacz" oznacza "ten, który śpiewa z innymi". Istnieje dziewięć różnych podgatunków tego ptaka.

Wielkością zbliżony do rudzika, alpejski płochacz występuje zazwyczaj w górskich regionach południowej Europy umiarkowanej, Libanu i Azji, głównie na wysokościach powyżej 2000 metrów. Chociaż zazwyczaj pozostaje na tych wysokogórskich obszarach, przemieszcza się na niższe wysokości zimą. Ptak ten preferuje siedliska z nagimi terenami górskimi i niską roślinnością.

Jeśli chodzi o rozmnażanie, alpejski płochacz buduje swoje gniazdo nisko w krzaku lub szczelinie skalnej, składając 3-5 jasnoniebieskich jaj. Jego system rozrodczy jest dość unikalny i jest znany jako społecznie poliginandryczny, co oznacza, że grupy lęgowe składają się z 3-4 samców i takiej samej liczby samic. W tych grupach samce ustanawiają hierarchię dominacji, a samice parzą się z wieloma partnerami, podczas gdy samce starają się współżyć z wieloma samicami. Badania DNA wykazały, że mioty często mają mieszane ojcostwo, ale samica zawsze wychowuje swoje własne pisklęta. Samce pomagają karmić pisklęta w kilku gniazdach w grupie, szczególnie tam, gdzie istnieje prawdopodobieństwo, że są biologicznymi ojcami.