Sugar House Monument, Salt Lake City

Wzniesiony w 1930 r. pomnik Sugar House od dawna stanowi świadectwo ciężkiej pracy pionierów z początku istnienia Salt Lake, dzięki której dolina stała się trwała.

W 1855 roku władze miasta i pierwsi osadnicy mormońscy postanowili stworzyć pierwszą na zachodzie Stanów Zjednoczonych fabrykę przetwarzającą buraki na cukier rafinowany. Postanowili zakupić maszyny potrzebne do nowo wynalezionego procesu produkcji cukru z buraków cukrowych. W centrum Sugar House zbudowano młyn, w którym umieszczono maszyny. Proces okazał się porażką i latem 1855 roku Brigham Young nakazał zamknięcie młyna. W 1860 roku budynek starej cukrowni został przekształcony w fabrykę papieru, następnie w fabrykę wiader, a w końcu w warsztat maszynowy dla Utah Central Railroad, który działał do 1928 roku. Pomimo upadku cukrowni, Sugar House prosperowała jako drugie centrum Salt Lake dzięki lokalnym kupcom i tętniącemu życiem systemowi tramwajowemu.

W latach dwudziestych XX wieku rzeźbiarz Millard F. Malin przedstawił pomysł wzniesienia pomnika ku czci wczesnej produkcji przemysłowej organizacji Sugar House Business Men's League. Liga i miasto Salt Lake wspólnie ufundowały pomnik o wartości 2 000 dolarów, który został wyrzeźbiony przez Malina i jego dwóch kolegów artystów: Edwarda Andersona i Lorenza Younga. Pomnik został ukończony i poświęcony 11 listopada 1934 roku. Obelisk stoi około 200 stóp na wschód od pierwotnego miejsca, w którym znajdowała się mormońska pionierska cukrownia.

Malin opisuje pomnik jako: pięćdziesięciometrowy szyb zwieńczony lampą. W pobliżu szczytu szybu znajdują się dwie płaskorzeźbione postacie Indian, wysokie na około osiem stóp, przedstawiające odejście czerwonego człowieka. Indianin zwrócony w kierunku wschodnim, wojowniczy, trzyma narzędzia wojenne, a ten zwrócony w kierunku zachodnim, pokonany, trzyma fajkę pokoju. U podnóża szybu, zwrócone na wschód i zachód, znajdują się dwie ośmiostopowe figury. Postać kobieca zwrócona na wschód reprezentuje Dolinę Słonego Jeziora w całej jej produktywności. Postać mężczyzny zwróconego na zachód, wylewającego wodę z urny na koło, przedstawia budowniczego młyna.. Po bokach szybu, pomiędzy tymi dwiema postaciami, umieszczono dwie płaskorzeźby przedstawiające, po stronie północnej, oryginalną starą cukrownię, a po stronie południowej scenę handlu futrami w starym punkcie handlowym pana Smoota, który kiedyś zajmował ten narożnik.

Na tablicy pamiątkowej widnieje napis: "Niech duch tego odważnego przedsięwzięcia nadal charakteryzuje tę społeczność".

W 2003 r. został wpisany do Krajowego Rejestru Zabytków.