Tug Ludington, Kewaunee

Holownik Ludington to holownik z okresu II wojny światowej, zbudowany w 1943 roku w stoczni Jacobson Shipyard w Oyster Bay w stanie Nowy Jork. Armia amerykańska nadała mu oznaczenie LT-4. Uzbrojenie holownika stanowiły dwa karabiny maszynowe kalibru 50. Brał on udział w inwazji D-Day w Normandii, holując barki z amunicją przez kanał La Manche. Po II wojnie światowej holownik należał do Korpusu Transportowego Armii Stanów Zjednoczonych do 1947 r. kiedy to Korpus Inżynierów przeniósł go do Kewaunee w stanie Wisconsin, a następnie przemianował na holownik Ludington. Był on używany przy budowie i konserwacji wielu portów na Wielkich Jeziorach, a obecnie spoczywa w Harbor Park w centrum Kewaunee i jest otwarty dla zwiedzających. Jako Major Wilbur Fr. Browder, holownik znajduje się na liście National Register of Historic Places w hrabstwie Kewaunee, Wisconsin.

Chociaż w czasie II wojny światowej Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych posiadała więcej dużych okrętów niż Armia Stanów Zjednoczonych, Armia dysponowała większą liczbą okrętów ogółem, prawie dwukrotnie większą niż Marynarka Wojenna, w tym kilkoma tysiącami jednostek portowych. Browder, sklasyfikowany jako duży holownik, był w stanie dopłynąć do Anglii o własnych siłach. W czasie II wojny światowej zbudowano kilkaset LT, ale do dziś zachowało się tylko kilka niezmodyfikowanych jednostek. Siostrzany holownik, LT-5 Major Elisha K. Enson, obecnie Nash, również znajduje się na liście National Register of Historic Places i ma podobną historię.

Browder był pierwotnie pomalowany na kolor szary, ale obecnie Ludington jest pomalowany tak, jak w swoim drugim życiu jako statek budowlano-konserwacyjny, w kolory Korpusu Inżynierów, głównie czarny, srebrny i czerwony. Długość holownika wynosi 115 stóp, szerokość 26 stóp, zanurzenie 14 stóp i 3 cale. W czasie II wojny światowej holownik był wyposażony w 24-osobową załogę, a podczas eksploatacji przez Korpus Inżynierów - w 14-osobową.