Lahaina Historic District, Hawaiian Islands Humpback Whale National Marine Sanctuary

Lahaina Historic District to National Historic Landmark District obejmujący większą część miasta Lahaina na Hawajach, w zachodniej części wyspy Maui w amerykańskim stanie Hawaje. Został on wyznaczony w 1962 roku i uznaje Lahainę za dobrze zachowany charakter XIX-wiecznego portu, a także za jej społeczne i gospodarcze znaczenie w XIX wieku jako głównego ośrodka wielorybnictwa na Pacyfiku i jednej ze stolic Królestwa Hawajów.

Donn Beach i Pete Wimberly odegrali ważną rolę w ustanowieniu przepisów budowlanych regulujących projekty renowacji i konserwacji w Lahainie. W 1962 r. dzielnica została uznana za National Historic Landmark. Dzielnica jest ograniczona od północy przez Puʻuona Point, od południa przez Makila Point, a od wschodu przez grzbiet wzgórz nad miastem. Jego zachodnia granica rozciąga się aż do wyspy Lānaʻi, obejmując Lahaina Roads, drogę, która umożliwiła rozwój miasta w XIX wieku.

Lahaina była popularnym centrum mieszkalnym królów Maui przed przybyciem europejskich odkrywców pod koniec XVIII wieku. Kamehameha I wylądował tu, gdy rozpoczął podbój Maui w 1795 roku, a Kamehameha II założył tu rezydencję w 1819 roku. W tym samym roku przypłynęły pierwsze statki wielorybnicze, co zapoczątkowało wzrost znaczenia gospodarczego miasta. W latach 1840-1855 Lahaina wyprzedziła Oahu jako ulubiony port wielorybniczy ze względu na lepsze kotwicowisko na głębokiej wodzie. Kiedy Kamehameha III wstąpił na tron hawajski w 1825 roku, uczynił Lahainę swoją stolicą, woląc ją od bardziej ruchliwego Honolulu. Miasto straciło na znaczeniu gospodarczym w latach sześćdziesiątych XIX wieku, gdy osłabł przemysł wielorybniczy.