Melbourne Bone Bed, Melbourne

Melbourne Bone Bed to stanowisko paleontologiczne położone przy Crane Creek w Melbourne, w amerykańskim stanie Floryda. Stanowisko to zawiera skamieniałości z okresu późnego plejstocenu sprzed 20 000 do 10 000 lat. Skamieniałości obejmują wymarłe zwierzęta, takie jak odmiany wielbłądów, wilki, niedźwiedzie jaskiniowe z Florydy, olbrzymie pancerniki, olbrzymie bobry, olbrzymie żubry, olbrzymie leniwce lądowe, mamuty, mastodonty, koty szablozębne i tapiry.

Wykopaliska prowadzono w trzech miejscach: na polu golfowym na wschodnim brzegu Crane Creek na terenie Melbourne Golf and Country Club, na terenie Singleton Estate około 1 mili na południowy wschód od pola golfowego oraz na mniejszym stanowisku na południowym brzegu Crane Creek około 1 mili na zachód od pola golfowego. C.P. Singleton odkrył kości mamuta na swojej posesji wzdłuż Crane Creek, 1,5 mili od Melbourne, i sprowadził paleontologa z Amherst College, Fredericka B. Loomisa, by odkopał szkielet. Loomis znalazł drugiego słonia, z "dużym, szorstkim narzędziem krzemiennym" wśród fragmentów żeber słonia. W tej samej warstwie Loomis znalazł kości mamuta, mastodonta, konia, leniwca ziemnego, tapira, pekari, wielbłąda i kota szablozębnego, które wymarły na Florydzie od końca plejstocenu 10 000 lat temu. Na pobliskim stanowisku znaleziono ludzkie żebro i węgiel drzewny w połączeniu z zębami Mylodon, Megalonyx i Chlamytherium. Precyzyjnie obrobiony grot włóczni znaleziony wraz z tymi przedmiotami mógł zostać przemieszczony z późniejszej warstwy. W 1925 roku uwagę przeniesiono na pole golfowe w Melbourne. Znaleziono zmiażdżoną czaszkę ludzką z kośćmi palców, rąk i nóg w połączeniu z końskim zębem. Na dnie warstwy zawierającej kości znaleziono fragment kości słoniowej, który wydawał się być modyfikowany przez człowieka. Inne znaleziska to grot włóczni w pobliżu kości mastodonta oraz skrobak i ostrze z żółwiego grzbietu znalezione przy kościach niedźwiedzia, wielbłąda, mastodonta, konia i tapira. James Gidley ze Smithsonian Institution dołączył do Loomisa w 1926 roku i kontynuował zbieranie materiałów z tego stanowiska do 1929 roku. C.P. Singleton również kontynuował zbieranie na stanowisku Golf Course, gdy Loomis i Gidley byli nieobecni, podobno za zgodą Smithsonian i przy pewnym wsparciu finansowym Uniwersytetu Harvarda. Stanowisko w Melbourne zostało opisane jako "jedno z "wielkiej trójki" późnoplejstoceńskich stanowisk odkrytych na Florydzie w pierwszej połowie XX wieku".