Linden Hills Library, Minneapolis

Linden Hills Library to biblioteka publiczna w dzielnicy Linden Hills w południowo-zachodniej części Minneapolis, w stanie Minnesota, w Stanach Zjednoczonych. Filia biblioteki została otwarta w 1911 roku na pierwszym piętrze budynku Lake Harriet Commercial Club. W 1931 roku, pod kierownictwem głównej bibliotekarki Minneapolis Public Library, Gratii Countryman, biblioteka przeniosła się do własnego budynku przy 2900 West 43rd Street. Mieszkający w okolicy Joseph Victor Vanderbilt zaprojektował bibliotekę w stylu Tudor Revival. Główna bibliotekarka Edith Frost pracowała w niej przez ponad trzydzieści lat. Biblioteka gościła również grupy społeczne, takie jak kluby dziecięce, grupy sąsiedzkie i organizacje kobiece. W 2000 r. biblioteka została wpisana na listę National Register of Historic Places, a w 2002 r. przeszła renowację.

W budynku znajdują się okna ze szkła ołowiowego, w tym panel nad wejściem, który stanowi hołd dla minionych pokoleń i ich spuścizny na przyszłość. Posiada również tarasy zewnętrzne i dwa zabytkowe kominki. Te cechy sprawiają, że jest to ulubiony budynek mieszkańców okolicy.

W 1911 roku otwarto bibliotekę Linden Hills Community Library na parterze budynku Lake Harriet Commercial Club przy 2720 43rd Street West. Wcześniej, od 1905 roku, w sklepie osiedlowym znajdowała się niewielka kolekcja depozytowa. W październiku 1911 roku zbiory depozytowe zostały przeniesione na pierwsze piętro budynku Commercial Club, a Rada Biblioteczna uznała Linden Hills za filię biblioteki i zatwierdziła zakup mebli oraz 1000 nowych książek. Podpisano trzyletnią umowę najmu lokalu za 1000 dolarów rocznie. W 1923 roku Commercial Club podniósł czynsz do 1200 dolarów rocznie, a Rada Biblioteczna rozważała wynajęcie lub zakup pobliskiego budynku starej telefonii, ale ostatecznie zdecydowała się pozostać. W marcu 1928 roku Zarząd Biblioteki został powiadomiony, że po wygaśnięciu jesienią umowy najmu, pomieszczenia na pierwszym piętrze zostaną wynajęte Urzędowi Pocztowemu Stanów Zjednoczonych.

Księgozbiór działał prężnie do 1928 roku, kiedy to biblioteka straciła prawo do korzystania z pomieszczeń na parterze i przeniosła się na piętro. Starsi klienci mieli problemy z dostaniem się na górę do nowej siedziby. "Opowiedziano bardzo wzruszającą historię o starszej pani, która zaglądała do starego pokoju" - napisał jeden z bibliotekarzy filii. "Pokazano jej znak przeprowadzki, ponieważ była głucha, potrząsnęła głową i odeszła". Nowa lokalizacja biblioteki na piętrze była powodem nacisku na budowę nowej biblioteki. Zarząd biblioteki zwrócił się do Rady Szacunkowej i Podatkowej o 50 000 dolarów na nowy budynek filii. Mieszkańcy Linden Hills pojawili się na zebraniu miejskim, ale prośba została odrzucona. Dopiero w kwietniu 1930 roku, po uchwaleniu emisji obligacji o wartości 50 000 dolarów, Linden Hills otrzymało swój własny budynek filii. Pierwotna lokalizacja wybrana w 1928 roku przy Lake Harriet Boulevard i 43rd Street nie była już dostępna, więc w czerwcu 1930 roku zakupiono nową lokalizację za 6 000 dolarów. Miasto zakupiło trzy działki na dawnym szlaku indiańskim prowadzącym do Minnetonki, należące do rodziny Townsend. Ceglany budynek w stylu kolonialnym, położony przy 2900 West 43rd Street, został otwarty 5 lutego 1931 roku. Jego księgozbiór liczył 10 000 książek. Budynek zaprojektowała firma Bard and Vanderbilt, należąca do mieszkańca Linden Hills, Josepha V. Vanderbilta. Wykonawcą projektu była firma Pike and Cook. W piwnicy znajdowała się biblioteka dla dzieci, pokój dla personelu i kuchnia. Na głównym piętrze znajdowała się biblioteka dla dorosłych i salon słoneczny. Koszt budynku wyniósł około 42 000 dolarów. Budynek został otwarty tuż przed drastycznymi cięciami budżetowymi z czasów kryzysu, które dotknęły Bibliotekę Publiczną w Minneapolis. W odpowiedzi na cięcia budżetowe, w czerwcu 1931 r. godziny pracy biblioteki Linden Hills zostały ustalone na 9-9 wieczorem w poniedziałki, 9-6 wieczorem od wtorku do piątku i 9-1 wieczorem w soboty. Biblioteka Linden Hills Community Library była ostatnią nowo wybudowaną biblioteką do czasu otwarcia biblioteki Nokomis w 1968 roku.

Edith Frost była pierwszą bibliotekarką Linden Hills w latach 1911-1946. Przeprowadziła się do Minneapolis wraz z ojcem i siostrą Celią w 1911 r. i początkowo mieszkała przy 4632 Upton Avenue South. Oprócz Edith, również Celia została bibliotekarką w systemie Biblioteki Publicznej Minneapolis. W rocznym raporcie bibliotecznym z 1915 roku, Edith w swoich uwagach zapowiada powstanie oddzielnej filii biblioteki: "Oddzielona od reszty miasta, nie sposób nie odnieść wrażenia, że biblioteka mogłaby być bardziej centrum społeczności. Dzięki pomieszczeniom klubowym i audytorium oraz ścisłej współpracy ze szkołami i klubem handlowym, można by stworzyć idealne centrum społecznościowe, które zainteresowałoby wszystkich mieszkańców Linden Hills". W sprawozdaniu z kwietnia 1936 roku Edyta podsłuchała, jak kilku chłopców mówi: "Chodźmy do biblioteki, mam dość tego kina", co oznacza rezultaty wysiłków Edyty na rzecz promowania czytelnictwa wśród dzieci. W marcu 1937 roku Edyta donosi: "Zdecydowaliśmy, że Linden Hills jest biblioteką dla młodych ludzi. Korzystają oni z czytelni częściej niż jakakolwiek inna grupa".

Edyta była również znana jako autorytet w dziedzinie historii lokalnej i zachęcała do czytania, organizując konkursy. Założyła "staw rybny", w którym dzieci za pomocą tyczki i żyłki wyposażonej w magnes łapały na spinacze bibułkowe rybki. Rybki te stanowiły cotygodniową kategorię książek do przeczytania. Edith była osobistą przyjaciółką Josepha V. Vanderbilta i bardzo polecała go na architekta biblioteki Linden Hills Community Library. Vanderbilt mieszkał w Minnesocie od 1904 roku, a w 1927 roku założył własną firmę architektoniczną. Talent Vanderbilta oraz sugestie i projekty Edith i Dyrektor Biblioteki Gratii Countryman przyczyniły się do powstania pięknego produktu końcowego. Edith i Celia mieszkały później przy 4625 Washburn Avenue. Z wyjątkiem służby za granicą w stołówce Czerwonego Krzyża podczas I wojny światowej, Edith pracowała w bibliotece Linden Hills aż do przejścia na emeryturę w 1946 roku. Dorothy Nickels, jej asystentka, zastąpiła ją i pracowała w Linden Hills do 1970 roku.

W "Daily Happenings" z 3 czerwca 1957 r. Dorothy Nickels zauważyła, że nastąpiła fala poważnych strat w książkach. Ostatnia kontrola szafek w Southwest High School przyniosła 24 książki z biblioteki Linden Hills, z czego 20 nie zostało sprawdzonych. Nickels zastanawiała się, czy "jakaś metoda kasowania przez drzwi staje się coraz bardziej konieczna". Podsłuchana rozmowa między dwoma nastolatkami w późniejszym okresie roku: "Czy czytałeś tę książkę?". Oburzona odpowiedź: "Czy to komplement, czy obelga?". Luty 1958 r: Praca biblioteczna była bardzo intensywna, w dużej mierze dzięki "darmowemu" korzystaniu z niej przez uczniów szkoły średniej w Edinie.

Linden Hills miało bardzo pracowite lato: 19 czerwca 1961 r. biblioteka ustanowiła rekord w liczbie wypożyczeń. Wypożyczono 1500 książek, co daje średnią 3 książek na minutę. 26 czerwca padł kolejny rekord - wypożyczono 1 486 książek. W latach 1980-1981 budynek został wyremontowany poprzez skucie tynków, odnowienie pomieszczeń z łupka, izolację poddasza, wymianę okien, nowe okna burzowe, przeszklone obudowy kominków, wymianę okablowania, nowe oświetlenie, nową instalację grzewczą, odmalowanie i położenie nowej podłogi w części dla dzieci i przyległym holu. Te prace również zostały opłacone z funduszy kapitałowych w wysokości 43 000 USD.

Kiedy w 1981 roku biblioteka Linden Hills obchodziła swoje 50-lecie, liczyła około 25 000 książek w twardej oprawie dla dorosłych i dzieci, a jej godziny pracy to: od 13 do 21 w poniedziałki i czwartki oraz od 10 do 17:30 we wtorki, środy, piątki i soboty.

W 1995 r. przeprowadzono badanie społeczności lokalnej. Oto kilka interesujących statystyk z tego badania: 53% respondentów przyszło do biblioteki pieszo, 45% samochodem. Najważniejsze powody, dla których klienci korzystali z biblioteki: biblioteka materiałów popularnych i drzwi do nauki dla dzieci.

Również w 1995 roku społeczny komitet doradczy sformułował następujące zalecenia: Renowacja powinna zostać przeprowadzona w granicach nieruchomości. Renowacja powinna być przeprowadzona w sposób zachowujący historyczny charakter biblioteki, skupiając się na unowocześnieniu systemów mechanicznych, technologii i usług bibliotecznych, a jej celem powinna być dostępność. Wydano również raport mniejszościowy grupy. Mniejszość uznała, że rozbudowa może być utrudniona bez dalszego nabywania gruntów, ponieważ rozbudowa na istniejącej powierzchni i w ramach ścisłych ograniczeń określonych przez większość komitetu byłaby droższa.

W 1997 r. biblioteka została uznana za budynek o znaczeniu historycznym, a w 2000 r. wpisano ją do Krajowego Rejestru Zabytków. Zarząd Biblioteki nie zgodził się na wpisanie biblioteki do rejestru, ponieważ stwierdził, że już teraz stara się chronić swoje budynki, a wpisanie do rejestru zabytków mogłoby ograniczyć możliwości renowacji i rozbudowy budynku.

Bibliotekarka z Linden Hills, Sandy Purdue, została uznana za najlepszego bibliotekarza dziecięcego w lipcowym numerze czasopisma "Minnesota Parent" z 1998 roku. Magazyn pochwalił zarówno otoczenie biblioteki dziecięcej, jak i prowadzone przez Sandy opowiadania i imprezy specjalne.

W 2001 roku przeprowadzono kolejną renowację i dobudowano nowy budynek. Projekt ten powiększył powierzchnię budynku o 1200 stóp kwadratowych i zapewnił lepszy układ pomieszczeń do obsługi klientów. Biblioteka została zamknięta 24 marca 2001 roku i ponownie otwarta 18 maja 2002 roku. W czasie, gdy biblioteka była zamknięta, okolicę obsługiwał wózek z książkami, nad którym pracowała była pracownica Linden Hills, Teresa Mercier. Ponownie otwarta biblioteka działała w godzinach od 13 do 21 w poniedziałki i czwartki oraz od 10 do 18 we wtorki, środy, piątki i soboty. Renowacja została zaprojektowana przez Leonard Parker Associates, a zbudowana przez Meisinger Construction Company. Koszt projektu wyniósł 2,3 mln dolarów: 2 mln dolarów z programu Capital Improvement Program miasta Minneapolis, 150 tys. dolarów z Minnesota State Accessibility Grant i 133 tys. dolarów z Linden Hills Neighborhood Revitalization Program. Zbiory liczyły 32 000 książek i 19 publicznych stanowisk komputerowych. Ważnym punktem renowacji było zainstalowanie witraży nad wejściem frontowym przez Phila Daniela, artystę z Minneapolis.

Również w 2001 r. z funduszy KPR zrealizowano projekt historii mówionej Linden Hills. Transkrypty, taśmy, płyty CD i niektóre nagrania wideo z wywiadów są dostępne w Zbiorach Specjalnych Biblioteki Centralnej w Minneapolis. Można je znaleźć poprzez wyszukanie hasła "Linden Hills Oral History Project" w katalogu Biblioteki Hrabstwa Hennepin

W 2002 r. Eleanor Quirt podarowała Bibliotece Linden Hills jeden z obrazów swojego męża z serii Lake Harriet, "Four Figures", aby uczcić setne urodziny Waltera Quirta. Na początku swojej kariery malarskiej Quirt pozostawał pod wpływem teorii marksistowskiej, ale pod koniec lat 30. zaczął malować obrazy bardziej surrealistyczne i inspirowane snami. Po II wojnie światowej Quirtowie przenieśli się z Nowego Jorku do Minnesoty, a Peter wykładał na Uniwersytecie Minnesoty. Z powodu cięć budżetowych w 2004 r. liczba dni otwartych biblioteki została zmniejszona z 6 do 3 dni w tygodniu. Biblioteka była otwarta w poniedziałki i środy w godzinach 12-20 oraz w piątki w godzinach 10-18. Utworzono Stowarzyszenie Przyjaciół Biblioteki Linden Hills, które miało działać na rzecz biblioteki. Niektóre plany zrównoważenia budżetu zakładały zamknięcie Linden Hills, ale w wyniku kompromisu wszystkie filie pozostały otwarte, choć wiele z nich pracowało w niepełnym wymiarze godzin. Grupa "Sztuka na Wzgórzu" sprzedawała koszulki, aby zebrać pieniądze, a inne lokalne organizacje również zbierały pieniądze.

Linden Hills i 14 innych bibliotek Biblioteki Publicznej Minneapolis zostało połączonych w 2008 roku w miejską i podmiejską Bibliotekę Hrabstwa Hennepin.