James River and Kanawha Canal, Richmond

Kanał James River i Kanawha był częściowo zbudowanym kanałem w Wirginii, który miał ułatwić transport pasażerów i towarów drogą wodną między zachodnimi hrabstwami Wirginii a wybrzeżem. Ostatecznie jego tor wodny stał się podporą dla linii kolejowej biegnącej tym samym torem.

Zachęcony przez Jerzego Waszyngtona projekt budowy kanału został rozpoczęty w 1785 r. jako James River Company, a następnie wznowiony pod nazwą James River and Kanawha Canal Company. Był to kosztowny projekt, który kilkakrotnie poniósł porażkę finansową i często ulegał zniszczeniu w wyniku powodzi. Mimo że w dużej mierze finansowany przez Wspólnotę Narodów Wirginii za pośrednictwem Virginia Board of Public Works, do 1851 roku został ukończony tylko w połowie, docierając do Buchanan w hrabstwie Botetourt. Kiedy prace nad przedłużeniem kanału dalej na zachód zostały na stałe wstrzymane, kolej wyprzedziła kanał jako znacznie bardziej wydajny środek transportu.

Po amerykańskiej wojnie secesyjnej fundusze na wznowienie budowy nie były dostępne ani z ogarniętej wojną Wspólnoty Narodów, ani ze źródeł prywatnych, a projekt słabo radził sobie z konkurencją kolejową, ulegając ostatecznie zniszczeniom spowodowanym przez ogromną powódź w 1877 roku. W końcu wykupiono prawo drogi i kanał został w dużej mierze rozebrany przez nową linię Richmond and Allegheny Railroad, która położyła tory na dawnej ścieżce holowniczej. W latach 90. XIX wieku R&A stała się częścią Chesapeake and Ohio Railway, która rozbudowała znaczną część dawnej trasy kanału w ważną linię dla węgla bitumicznego z Zachodniej Wirginii, kierowanego na wschód do Peninsula Extension, aby dotrzeć do nabrzeży węglowych Hampton Roads w Newport News i eksportować go na cały świat na pokładach dużych kolporterów.