The Codding Farm, North Attleborough

The Codding Farm to zabytkowa posiadłość rolna położona przy 217 High Street w North Attleborough, Massachusetts. Składa się z trzech budynków położonych na niecałych 4 akrach ziemi. Główny dom został zbudowany ok. 1833 roku, a jego bryła to 1+1⁄2-piętrowy budynek w stylu Cape z kominem środkowym. Boczny dwuspadowy dach przecinają dwie dwuspadowe lukarny, a centralnie umieszczone wejście frontowe jest flankowane przez pełnowymiarowe okna boczne i otoczone szerokimi, płaskimi płycinami. Na lewo i prawo od głównego domu znajdują się jednopiętrowe przybudówki, których front jest cofnięty w stosunku do głównego domu, a tylna ściana jest zrównana z główną. Jedna z nich, która w XIX wieku służyła jako kuchnia, mogła być oryginalna, ale istnieją dowody na to, że druga została dobudowana w XIX wieku. W lewej dobudówce znajduje się kolejna, mniejsza przybudówka, która została dobudowana w XX wieku, a w prawym skrzydle dobudowano wiatę gospodarczą, która przypomina tę po lewej stronie.

Zabudowania gospodarcze na terenie posesji to garaż/szopa gospodarcza z 1940 r. i stodoła z 1918 r. Te dwa budynki znajdują się na wschód od głównego domu. Te dwa budynki znajdują się na wschód od głównego domu. Szopa jest konstrukcją drewnianą o przekroju kwadratowym, ma około 6,7 m i asymetryczny dwuspadowy dach, który mieści parę wysokich otworów na południowej fasadzie. Stodoła została zbudowana z myślą o obsłudze mleczarni, a jej konstrukcja jest wyrafinowana jak na okres, w którym została zbudowana. Zbudowana jest na zboczu, co umożliwia dostęp z poziomu gruntu do piwnicy, w której przechowywany jest obornik, oraz do głównego poziomu.

Przez 150 lat gospodarstwo należało do jednej rodziny. Wybudował go Jonathan Richards, prawdopodobnie niedługo po ślubie, około 1832-3 roku. W 1850 roku gospodarstwo kupił Abiel Codding, Jr. jubiler, prawdopodobnie do pracy dla swojego ojca. W okresie własności Coddingów dom mógł zostać przebudowany na potrzeby dwóch rodzin, o czym świadczy dobudowanie drugiej komórki kuchennej. Po śmierci Abiela Coddinga seniora w 1881 roku jego syn wydzierżawił gospodarstwo dzierżawcom. Przez większą część XX wieku dzierżawcami byli członkowie rodziny Titus, a ziemia przechodziła z rąk do rąk kolejnych pokoleń Coddingów. W 2000 roku miasto zakupiło posiadłość, aby uchronić ją przed planowaną zabudową. Część farmy przeznaczono na cele rekreacyjne, a budynki poddano renowacji.

W 2009 r. nieruchomość została wpisana do Krajowego Rejestru Zabytków.