Ulupo Heiau State Historic Site, Kailua

Ulupō Heiau na wschodnim skraju bagna Kawai Nui w Kailua, na Hawajach, to starożytne miejsce związane w legendach z menehune, a później z wysokimi wodzami Oʻahu, takimi jak Kakuhihewa w XV wieku i Kualiʻi pod koniec XVII wieku. Największe znaczenie mogło osiągnąć w 1750 r. a następnie zostało opuszczone po podbiciu Oʻahu w latach 80. Miejsce to stało się parkiem terytorialnym w 1954 r. zostało częściowo odrestaurowane na początku lat 60-tych XX w. a w 1962 r. Państwowa Komisja ds. Miejsc Historycznych umieściła na nim brązową tablicę pamiątkową.

Masywna kamienna platforma heiau ma wymiary 140 na 180 stóp, a jej ściany zewnętrzne mają wysokość do 9,1 m. Rozmiar i skala wskazują zarówno na jej znaczenie kulturowe, jak i na główną władzę jej patronów. Wiele z tych kamieni mogło zostać przywiezionych aż z Kualoa, oddalonego o ponad 16 km. Chociaż prawdopodobnie zaczęło się jako rolnicze heiau ze źródłami zasilającymi uprawy taro, bananów, słodkich ziemniaków i trzciny cukrowej wzdłuż obrzeży 400-akrowego stawu Kawai Nui pełnego mulletów i innych ryb. Jednakże wielki wódz wojowników Kualiʻi mógł przekształcić ją w heiau luakini, z ołtarzem, wieżą wyroczni, krytą strzechą chatą i drewnianymi obrazami.

Kailua, ze swoimi bogatymi zasobami ryb w stawach, nawadnianymi polami i przystaniami dla kajaków, była centrum władzy politycznej Koʻolaupoko, które często rywalizowało z Waialua o kontrolę nad Oʻahu. Po pokonaniu sił najwyższego wodza Oʻahu, Kahahany, w latach 80. XVIII w. w Kailua mieszkał wódz Maui, Kahekili, a po zdobyciu Oʻahu w 1795 r. - Kamehameha I. W późniejszych latach królowa Kalama, małżonka Kamehamehy III, odziedziczyła większość ziemi w Kailua po śmierci męża w 1854 roku, z czego większość została nabyta w 1917 roku przez Harolda Kainalu Long Castle na jego Ranczo Kaneohe. Nabycie ziemi dla Rancza Kaneohe spowodowało zmiany na tym terenie w związku z wypasem i hodowlą bydła.