Fort Blair, Fort Scott

Wiosną i prawdopodobnie latem 1864 roku wybudowano trzy schrony, które miały pomóc w obronie miasta i posterunku Fort Scott. Były to Fort Blair, Fort Henning i Fort Insley. Fort Blair był otoczony prostokątnym murem z palisad z bali, osłoniętym od zewnątrz wałami ziemnymi, które z kolei były otoczone szerokim, głębokim rowem. Miały one służyć uzbrojonym ludziom i armatom na wypadek, gdyby miasto i posterunek zostały zaatakowane przez konfederackich partyzantów lub regularne siły. Na rysunku przedstawiającym Fort Blair i jego obwarowania widać, że obwarowania miały wysokość około pasa.

Fort Blair został nazwany na cześć gen. Charlesa W. Blaira. W forcie tym znajdowały się dwa działa 24-funtowe. Blokhauz zbudowany był z piłowanych lub grubych desek, które pokryte były szorstkimi deskami. Posiadał otwory na karabiny i małe armaty, a zadaszony był gontem drewnianym. Trzy z otworów strzelniczych znajdowały się na drugim piętrze, a czwarty na pierwszym. Budowla była wysoka na dwa piętra.

Fort Blair był drugim co do wielkości z trzech blokhauzów, miał wymiary szesnaście na szesnaście stóp. Znajdował się w południowym Fort Scott, pomiędzy Main Street i Scott Avenue. Fort znajdował się kilka przecznic na południe od głównej części posterunku Fort Scott.

Fort Blair został wykorzystany do ochrony Fortu Scott, gdy pod koniec października 1864 roku, pod koniec nieudanego rajdu na Arkansas, Missouri i Kansas, przez te tereny przejeżdżał konfederacki generał dywizji Sterling Price. Price chciał pokonać obrońców Fortu Scott, ale nie oddano ani jednego strzału, gdy Price przejeżdżał w pobliżu posterunku.

Fort Scott został zamknięty jako posterunek wojskowy w październiku 1865 roku. Dom mieszkalny w Forcie Blair był jedynym z tych trzech obiektów, który nie został zburzony. Co najmniej dwukrotnie był demontowany i przenoszony. W końcu został zrekonstruowany i umieszczony w sąsiedztwie Fort Scott National Historic Site, gdzie znajduje się do dziś.