Waianae Range, Waianae
Fakty i informacje praktyczne
Pasmo Waiʻanae to erozyjne pozostałości dawnego wulkanu tarczowego, który obejmuje zachodnią połowę hawajskiej wyspy Oʻahu. Jego wierzchołek, Kaʻala, jest najwyższym szczytem na Oʻahu i ma wysokość 4025 stóp.
Podobnie jak sąsiednie Koʻolau, Pasmo Waiʻanae nie jest pasmem górskim w znaczeniu, jakie większość ludzi zna, ponieważ całe pasmo górskie powstało w wyniku wybuchu jednego wulkanu, a nie na przykład w wyniku tektoniki płyt.
Najstarsza lawa pochodząca z wulkanu ma około 3,9 miliona lat. Około 3,2 mln lat temu aktywność wulkanu zmieniła się, tempo erupcji zaczęło spadać, a skład lawy wydobywanej z wulkanu uległ zmianie. Uważa się, że ostatnia erupcja wulkanu miała miejsce około 2,5 mln lat temu.
W czasie aktywności centrum aktywności wulkanu Waiʻanae znajdowało się w dzisiejszej dolinie Lualualei. Intensywna erozja na zachodnich zboczach góry zniszczyła znaczną część tych zboczy. Dlatego dzisiejsza góra jest znacznie mniejsza niż w czasach aktywności wulkanu.
Podczas gdy zachodnia część góry została zniszczona przez erozję, część wschodnia jest jeszcze w fazie młodzieńczej. Niektórzy geolodzy uważają to za dość dziwne, ponieważ zachodnia część wulkanu znajduje się po zawietrznej stronie wyspy, a zatem większość deszczu spada po wschodniej stronie wulkanu. Biorąc pod uwagę te informacje, należałoby się spodziewać większej erozji we wschodniej części góry. Jedna z teorii wyjaśniających ten model erozji mówi, że duże osuwisko odcięło zachodnią część wulkanu. Uskoki powstałe w wyniku tego wielkiego osuwiska osłabiły skałę, czyniąc zachodnią część góry znacznie bardziej podatną na erozję niż strona wschodnia.
Hawaje