Eleutherian College, Madison
Fakty i informacje praktyczne
Eleutherian College, który w 1993 r. został wpisany na listę National Register of Historic Places, a w 1997 r. uznany za National Historic Landmark, został założony jako Eleutherian Institute w 1848 r. przez grupę lokalnych antyniewolniczych baptystów w Lancaster w hrabstwie Jefferson. Nazwa instytutu pochodzi od greckiego słowa eleutheros, oznaczającego "wolność i równość". Do szkoły przyjmowano uczniów bez względu na pochodzenie etniczne czy płeć, w tym uwolnionych i zbiegłych niewolników. Pierwsze klasy rozpoczęły naukę w szkole średniej 27 listopada 1848 roku. W 1854 r. zmieniono nazwę szkoły na Eleutherian College, kiedy to zaczęto oferować kursy na poziomie college'u. Jest to drugi college w Stanach Zjednoczonych na zachód od Gór Allegheny i pierwszy w stanie Indiana, który oferuje edukację międzyrasową. Odrestaurowany trzypiętrowy kamienny budynek kaplicy i klasy został zbudowany w latach 1853-1856 i obecnie służy jako muzeum lokalnej historii.
W dekadzie poprzedzającej amerykańską wojnę secesyjną studenci afroamerykańscy stanowili około jednej czwartej do jednej trzeciej wszystkich uczniów instytutu, a szczytowy okres nauki przypadał na lata 1855-1861. W tym okresie liczba studentów wynosiła 150 osób, jednak wkrótce spadła, a po 1861 roku nie zapisano do szkoły żadnego czarnego studenta. W czasie wojny secesyjnej teren college'u był wykorzystywany do szkoleń wojskowych, a w jego głównym budynku odbywały się spotkania i koncerty. College został zamknięty w 1874 roku, ale główny budynek był używany jako prywatna szkoła średnia i szkoła dla nauczycieli do 1887 roku, kiedy to powiernicy miasta Lancaster zakupili budynek do użytku jako szkoła publiczna, która została zamknięta w 1938 roku. Historic Madison, organizacja zajmująca się ochroną zabytków w hrabstwie Jefferson, otrzymała szkołę jako dar w 1973 roku, a w 1990 roku sprzedała ją obecnym właścicielom. Nowi właściciele utworzyli w 1996 roku Historic Eleutherian College Inc. jako grupę non-profit. Główny budynek został odrestaurowany tak, aby wyglądał jak z lat 50-tych XIX wieku.