W. J. Beal Botanical Garden, East Lansing

W. J. Beal Botanical Garden to ogród botaniczny o powierzchni 5 akrów znajdujący się na terenie kampusu Michigan State University w East Lansing, w stanie Michigan, w Stanach Zjednoczonych. Jest on uważany za najstarszy, nieprzerwanie utrzymywany uniwersytecki ogród botaniczny w Stanach Zjednoczonych i jest dostępny dla zwiedzających bezpłatnie przez cały rok w godzinach dziennych.

W ogrodzie eksponowanych jest 1800 taksonów roślin, podzielonych na grupy gospodarcze, systematyczne, krajobrazowe i ekologiczne.

Ogród botaniczny został założony przez profesora Williama Jamesa Beala jako część Wydziału Botaniki i miał służyć jako plenerowe laboratorium dydaktyczne i badawcze. Prace nad założeniem ogrodu rozpoczęły się w 1872 r. od założenia szkółki, a następnie w 1873 r. założono poletka doświadczalne ze 140 gatunkami traw pastewnych i koniczyn w części ogrodu zwanej "Sleepy Hollow". Wkrótce po założeniu ogrodu botanicznego, w 1874 r. profesor Beal założył na terenie kampusu arboretum, które zaczęło się od dwóch rzędów dębów białych. W latach 1877-1924 ogród był znany pod nazwą "The Botanic Garden" lub "Wild Garden" w Michigan Agricultural College. Wkrótce po śmierci profesora Beala, 12 maja 1924 roku, ogród został oficjalnie nazwany jego imieniem 17 grudnia 1924 roku przez Radę Rolnictwa Stanu Michigan na wniosek Wydziału Botaniki. Po przejściu profesora Beala na emeryturę w 1910 roku, profesor H.T. Darlington został mianowany dyrektorem Ogrodu Botanicznego w 1914 roku i pełnił tę funkcję do 1930 roku. Ogrody rozwijały się od tego momentu do 1950 roku, kiedy to zostały zreorganizowane i przeprojektowane przez profesora Miltona Barona, tworząc dzisiejsze cztery główne kolekcje.

W 1954 r. ogród zaczął uczestniczyć w międzynarodowym programie wymiany nasion, publikując swój pierwszy Index Seminum, a w 1961 r. poszerzono go o kolekcję roślin kwasolubnych, w tym rododendronów, azalii i paproci. Ostatnio, w 1986 roku, dodano kolekcję zagrożonych roślin Michigan, a w 2001 roku rozpoczęto kolekcję niekwitnących roślin naczyniowych z efedrami, iglakami, miłorzębami, cykadami, paprociami, skrzypami i mchówkami.