Forbes Mill, Los Gatos

Forbes Mill to nieistniejący już młyn mączny, pierwotnie zbudowany w 1854 roku, znajdujący się w Los Gatos w Kalifornii, który po uratowaniu przed zniszczeniem w 1982 roku pełnił funkcję Muzeum Historii Los Gatos. Muzeum zostało zamknięte w 2014 roku, a jego zbiory są obecnie częścią New Museum Los Gatos. Obecnie budynek jest własnością miasta.

Młyn jest pierwszym budynkiem komercyjnym, który powstał w mieście Los Gatos. Istniejący dwupiętrowy budynek jest w rzeczywistości przybudówką magazynową, która została dobudowana do oryginalnego czteropiętrowego budynku kamiennego młyna jesienią 1880 roku.

Forbes Mill został zbudowany jako Santa Rosa Flour Mill przez Jamesa Alexandra Forbesa, który urodził się w Szkocji w 1805 roku. Przybył do Kalifornii około 1831 r. i pełnił funkcję wicekonsula rządu brytyjskiego w San Francisco.

Kalifornijska gorączka złota podsunęła Jamesowi pomysł zbudowania młyna na mąkę, ponieważ w tamtym czasie w Kalifornii nie było żadnego, a cena mąki wynosiła 50 dolarów za baryłkę. Znalazł lokalizację nad potokiem Los Gatos, która jego zdaniem zapewniała wystarczającą moc wody. W 1850 r. kupił 2000 akrów w rejonie potoku Los Gatos i przystąpił do budowy młyna. W 1853 roku zebrał pieniądze na budowę, pożyczając 130 000 dolarów od dwóch pożyczkodawców, a w 1854 roku młyn został zbudowany. Jednak maszyny do mielenia musiały zostać przetransportowane z Nowego Jorku przez Przylądek Horn. Po dotarciu na miejsce Forbes miał problemy z ich instalacją, ale w końcu 1 grudnia 1855 r. młyn zaczął mielić mąkę.

Otwarcie młyna Forbes Mill było ważnym wydarzeniem w historii Doliny Santa Clara. Wybudowany na miejscu meksykańskiego rancza, młyn symbolizował przejście własności ziemi z rąk Dunów z Californio na nowych osadników przybyłych po wojnie meksykańsko-amerykańskiej. Pierwsze trzy kondygnacje młyna zbudowano z kamienia wydobywanego w kanionie Los Gatos. Górna kondygnacja była drewniana, ścięta z drzew rosnących w górach nad Los Gatos. W 1880 r. do północnej ściany budynku młyna dobudowano przybudówkę. Miasto, które rozrosło się wokół tego budynku, nazywało się najpierw Forbes Mill, potem Forbestown, a w końcu Los Gatos.

Niestety, Forbes nie znał się na mieleniu mąki. Zbudował tamę 0,5 mili w górę potoku, doprowadzając wodę za pomocą koryta do dwóch kół wodnych o wysokości 6,1 m. Jednak spadek wody na wysokość 6,1 m okazał się nieefektywny, więc trzeba było stale podnosić poziom wody. Co więcej, wody w potoku było wystarczająco dużo, aby zasilać młyn tylko w miesiącach zimowych, co oznaczało, że przez większą część roku urządzenia stały bezczynnie. Co więcej, zanim młyn zaczął działać, wybudowano już konkurencyjne młyny, a gorączka złota dobiegała końca, co spowodowało spadek cen mąki do zaledwie 5 dolarów za baryłkę.

Poza niespłaconymi kredytami Forbes stracił też sporo pieniędzy, spekulując na pszenicy i mące, i został zmuszony do bankructwa. W końcu nie spłacił pożyczek, a młyn i ziemia zostały sprzedane w 1857 roku Gustave'owi Touchardowi, jednemu z jego wierzycieli. Forbes nadal prowadził młyn dla Toucharda, ale ostatecznie został wyeksmitowany z posiadłości w 1858 roku. Touchard zatrudnił innych ludzi do prowadzenia młyna, ale i oni nie odnieśli większego sukcesu, choć udało mu się sprzedać działki ziemi z niewielkim zyskiem.

W 1866 r. sprzedał młyn Williamowi H. Rogersowi, który wcześniej pracował w młynie mącznym w Detroit i otworzył własny Mountain Flourmills w Placerville. Sprzedał swoje udziały w firmie w 1860 r. i pełnił funkcję poczmistrza Placerville oraz szeryfa hrabstwa El Dorado aż do momentu zakupu młyna o obecnej nazwie "Clifton Mill". Jego pierwszym działaniem było podniesienie głowicy wodnej do 65 stóp, zastąpienie kół wodnych kołami turbinowymi i unowocześnienie maszyn. Dzięki swojemu doświadczeniu Rogers był w stanie przekształcić młyn w dochodowe przedsięwzięcie.

W 1869 roku wprowadził do firmy wspólników WS McMurtry'ego i JW McMillena i zmienił jej nazwę na Los Gatos Manufacturing Co. Głowica młyna została podniesiona do 61,0 m, a firma zbudowała zbiorniki wodne, które miały pomieścić wystarczającą ilość wody, aby umożliwić całoroczną produkcję. Dzięki tym ulepszeniom młyn był w stanie produkować 100 beczek mąki dziennie. W 1881 roku Los Gatos News napisało: "Podczas gdy inne miasta mogą pochwalić się większą populacją, Los Gatos Flouring Mills jest liderem w produkcji najlepszego gatunku mąki znanej na rynkach cywilizowanego świata".

Jako młyn mączny działał do 1887 r. kiedy to stał się kolejno elektrownią dla Los Gatos Ice and Power Company, firmą piwowarską i rozlewniczą, Los Gatos Gas Company, a w końcu podstacją PG&E dla Los Gatos. Oryginalny budynek Santa Rosa Flour Mill został zburzony w 1916 roku. Młyn pozostał magazynem dla PG&E do czasu po II wojnie światowej. Następnie został opuszczony, a w 1971 roku ożywiono go jako centrum młodzieżowe dla Los Gatos, w którym w piątkowe i sobotnie wieczory grają muzykę rockową na żywo.

W dniu 10 czerwca 1950 r. Komisja Stulecia Kalifornii upamiętniła wkład młyna w bogatą przeszłość stanu, nadając mu numer 458 jako California Historical Landmark. Znajduje się on również w Krajowym Rejestrze Miejsc Historycznych.